In de namiddag van 16 oktober kwamen we aan in Port Stephens. Deze gebied bestaat uit allemaal aparte baaien met al dan niet eigen stranden en woonwijkjes. Ons huis is in Boat Harbour. De sleutel van dit Airbnb onderkomen ligt in de brievenbus voor ons klaar en hoewel we al op de foto’s een indruk hadden gekregen van het huis, is het toch wel even wennen. Het complete huis is in retro/vintage stijl, of al in geen 30-40 jaren iets aan gedaan, dat kan natuurlijk ook.
Elke kamer heeft zijn eigen kleur en printje behang (zelfs in de badkamer!), maar ook enorm groot en prachtig uitzicht op de zee. We halen de auto weer leeg en zetten alles op z’n plek in de slaapkamers en keuken.
Op de 17e zijn we van plan (na wat info van de Lonely planet) om naar de ’tourist info’ te gaan, voor meer info en kaart van het Tomaree NP. Ook willen we een van de dagen gaan kajakken en wellicht fietsen huren. Eerst een stop bij een koffietentje met de beste espresso en piccolo tot nu toe. Overheerlijke carrotcake en een marshmellow-jam-koek omhuld met chocolade maken het feestje compleet. Helaas slaat het weer om en wanneer we op de parkeerplaats staan om aan de wandeling te beginnen, besluiten we het toch maar niet te doen. Vervolgens begint het keihard te hozen. Pff, niet zo leuk. In plaats van de wandeling te doen, rijden we naar een uitzichtpunt bij Fingal Bay en Gan Gan. Vooral bij de laatste een prachtig vergezicht van het hele gebied, maar zonde van de wolken en regen. Daarna maar naar het huis terug, lunch en spelletjes aan tafel. Simone vindt het wel gezellig, al duurt 1 rondje Yahtzee wel een beetje lang. De rest van de dag komen we dus niet meer buiten al klaart het aan het begin van de avond wel weer wat op. Aangezien de weersvoorspellingen voor de volgende dag uitstekend zijn, boeken we de ferry naar Tea Gardens en huren we een een- en tweepersoons kajak.
Al betijds moeten we op om op tijd te zijn voor de ferry, al had Simone net besloten die dag wat langer te blijven liggen dan 6uur/half 7…. De boottocht van Nelson Bay naar de andere kant is leuk. Onderweg nog een dolfijn gespot, mangrove bomen in het water, vogels (o.a. aalscholvers en pelikanen) en af en toe een ander bootje. Aan de overkant gaan we, na een kopje koffie, naar de kajak vehuurder. Dit blijkt een Schot te zijn, die uit Aberdeen komt, en zelfs mensen kent uit het Rowett Research Institute waar ik zelf in 2002 heb gezeten. Hoe klein kan de wereld af en toe zijn! We krijgen uitleg over het gebied en de kajak en dan gaan we een rondje peddelen. Leuk hoor en Simone heeft het prima naar d’r zin, voorin de boot bij Rob. Prachtig weer: strakblauwe lucht, zon, beetje wind en 25 graden. Ideaal dus. Na een klein uurtje een kleine stop voor de boterham en daarna weer verder. Na 2 uur zit onze tijd erop en gaan we weer aan wal. Om de tijd te overbruggen tot het vertrek van de ferry gaan we naar het naastgelegen speeltuintje. Gratis Wifi was ook erg welkom, dus we hebben ons allemaal goed vermaakt! Om half 3 bleek de boot terug naar Nelson Bay volgepropt te zijn met bejaarden en nog wat gezinnen. Via een stop bij de ‘bottle shop’ en wat (on)gezonde snacks van de supermarkt, reden we daarna naar One Mile Beach. Top 5 uit LP van NSW, nou daar was geen woord van gelogen. Zo prachtig mooi, daar hebben we dus nog paar uurtjes genoten van de zon, het strand en uitzicht.
De dag erna is het weer mooi weer. We besluiten om de Tomaree Head Summit wandeling in het NP te gaan doen met Simone, om pas ’s middags door te rijden naar de Hunter Valley, aangezien dat maar een uurtje rijden is. Hoewel het pad best steil begint en we behoorlijk wat trappen op moeten, klimt Simone dapper met ons mee naar de top voor het uitzicht (en een snoepje…:-) ). Terwijl we naar boven gaan, ligt er in de baai een walvis te spelen en krijgen we alvast een voorproefje van het uitzicht straks. Echt fantastisch! Zo mooi blauw water, witte golfjes die aan komen rollen op witgele stranden, heuvels in de verte, losse eilandjes begroeit met bossen midden in de zee en dit bijna rondom. Dit was wel een klimmetje waard. Op de terugweg gaan we langs de Gun Emplacements overgebleven uit WO II. Daar treffen we een anders Nederlands stel, ook uit Haarlem (!?!), die serieus bezig zijn met emigratieplannen. We wisselen wat vakantie info uit, daarna vervolgen we onze weg. Terug bij de auto, eerst naar het geweldige koffietentje en daarna splitsen we ons op: speeltuin-clubje (R+S) en supermarkt (S). Met een volgepakte en getankte auto reden we naar Richmond Vale in de Hunter Valley, onze volgende stop voor 3 nachten.
[PiwigoPress id=5901 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]