Op weg dus naar de volgende bestemming aan de kust: Vincentia, niet al te ver rijden vanaf Kiama. Voordat we bij het nieuwe huis aankomen, slaan we nog wat boodschappen in (vlees /salade voor een bbq, soep) voor makkelijk avondeten (gezien de beperkte mogelijkheden in het huis) en broodje als lunch.
Mark, de nieuwe gastheer, heet ons welkom en wil het huis (begane grond) laten zien, maar zodra we in de achtertuin staan, staat Simone al te trappelen voor iets anders… Er is een paars met wit speelhuis op palen en trapje (ooit gebouwd voor de kleindochters)! Nou ook Simone mag erin en wij krijgen alsnog de rondleiding van dit prachtige onderkomen. Hierna laat Mark nog even het uitzicht op Jervis Bay zien vanuit zijn keuken (1e verdieping), prachtig!
Omdat het nog zo’n mooi weer is, pakken we de spullen uit en gaan naar hierna naar het dichtstbijzijnde strand: Plantation point. Simone kunnen we nog net op tijd wat kleren uittrekken, voordat alles nat is(filmpje). We drinken een biertje op het picknick-kleed en gaan daarna terug voor de bbq. We hebben een dikke steak gekocht en die moet natuurlijk tot in de perfectie worden bereid, dus Rob heeft een thermometer gekocht, alle Youtube filmpjes over bbq’s en steaks bekeken en de nodige stress. Eerst de worstjes voor Simone, wat groene asperges en daarna zijn de steaks aan de beurt. En ze zijn perfect! Een heerlijke Hunter Valley wijn erbij maakt het feestmaal compleet.
De volgende dag hebben we fietsen gehuurd (met een karretje voor Simone) en worden voor de deur afgeleverd. Wel beetje klein formaat (voor ons beide), maar met de kaart op zak, proviand achterin de kar en de strandspullen in de rugzak, gaan we op weg. Diverse strandjes achter elkaar te zien: Blenheim beach, daarna weer terug richting het plaatsje Huskisson. Tussenstop met lunch op het strand. Daarna naar het hotel in Huskisson om daar iets mee te krijgen van de Melbourne Cup, HET evenement van het jaar, als je de Australiers mag geloven. Waar mensen voor thuis blijven/vrij krijgen, zich uitleven met gokken, al weken van tevoren mee bezig zijn en kilometers voor gaan rijden.
Dat wilden wij ook wel mee maken of in ieder geval iets van de sfeer proeven. In het hotel liep iedereen druk heen en weer met gok-briefjes en hingen een aantal televisie schermen. Iedereen zat door het begeleidende commentaar heen te tetteren, dus we moesten het alleen met de beelden doen ;-). En om 15.00u was het dan eindelijk zover: het startsein van de paardenrenwedstrijd van 3 minuten… Nr 17 was de gelukkige winnaar; jockey de eeuwige roem en paardeneigenaar een dikke zak met geld rijker (6 mln$). Sfeer was niet zo uitbundig als gehoopt en Simone had geen zitvlees meer, dus zijn we maar weer op de fiets gestapt.
Na een prima nacht gingen we op woensdag naar het witste zandstrand van Australie: Hyam Beach (werd gezegd, maar het leek me vrij onwaarschijnlijk om de Whitsundays te overtreffen) en daarna door naar het Booderee NP. Eerst een koffie gedronken met super lekkere vijgen-walnoot-merengue-taart erbij, toen naar het strand. Prachtig, echt waar, het water helder blauw en het zand bijna wit. Maar we bleven hier niet, door naar een stukje grondgebied van de Aboriginals. Wat een mooi en afwisselend NP is dit. Prachtige zandstranden, bossen, een groot meer met botanische tuin erbij (niet geweest), uitkijk op zee met kliffen en een ruine van een vuurtoren. Teveel te zien in te weinig tijd. De dag afgesloten met nog een bbq, waar we verrast werden door Jo (gastvrouw) die een kadootje voor Simone kwam brengen: leesboekje en possumknuffel. Rob was uitgenodigd door Mark om mee te gaan vissen. Wat uiteindelijk resulteerde in natte broek en 1 vis, een geslaagde avond dus.
[PiwigoPress id=6034 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]