21 Nov. We pakken onze spullen uit, ondanks de zon en de warmte (zo’n 30 graden) blijven we liever binnen, want net zoals op sommige stukken langs de Great Ocean road, stikt het van de irritante vliegen om je heen.
Later op de middag maken we kennis met de eigenaresse Deb(orah), leuk en sympathiek mens dat ons wat tips geeft voor de volgende dag om te doen. We maken eten klaar en Simone gaat in ‘bad’ (diepe douche-kuip).
22 Nov. De weersvoorspelling is juist geweest, zo’n ruim 10 graden lager dan gister en grauw grijzig… We doen het er maar mee. We besluiten om eerst naar de toerist info te gaan voor een overzicht/kaart van alle wandelingen. Vanaf daar vertrekken we naar de parkeerplaats voor de McKenzie falls. Diverse wandelingen daar: naar de lookout, met een bovenaanzicht. En een fotograaf in de dop (Simone die erop staat om ons op de foto te zetten en wat nog goed lukt ook!!). Daarna langs de waterval naar beneden, mooi uitzicht en best wel veel water (in tegenstelling tot wat we eerder op onze reis hebben gezien). Onderaan eten we onze boterham op en daarna gaan we weer naar boven. Simone wil nu wel lopen en gaat de grote traptreden helemaal zelf omhoog! Daarna rijden we via een grindweg naar de Boroka lookout. Het weer is trouwens al behoorlijk opgeknapt, we hebben weer geluk.
Daarna weer in de auto en rijden we naar Reed Lookout en The Balconies, waar we prachtig uitzicht hebben over de vallei met Lake Bellfield (water reservoir met dam) aan de ene kant het dorp Halls Gap. Hierna rijden we terug naar het dal om daar een ijsje te eten en de speeltuin op te zoeken voor Simone. ’s Avonds na het eten gaat de open haard aan, lekker fikkie stoken!
23 Nov. Na het ontbijt en het voeren van de kippen gaan we weer op weg naar Halls Gap. Dit keer hebben we echt regen en donkergrijze wolken, maar in de verte zien we ook stukken blauw. We gokken erop dat het goede weer onze kant op komt en hoe verder we naar boven rijden hoe beter het weer wordt. We treffen het weer. We gaan naar de Pinnacles vandaag (via Sundial parkeerplaats), het blijkt een totaal andere omgeving en wandeling te zijn dan we tot dusver in Australie hebben gezien. In begin allerlei soorten struiken in bloei, daarna veel rotsen/stenen/keien waar we overheen en langs moeten, met pijltjes die de richting aangeven. Mooi! Eenmaal boven, staat er veel wind, maar een prachtig uitzicht! We proberen een plek uit de wind te zoeken om de boterhammen op te eten, en na nog een rondje foto’s gaan we weer naar beneden. Ook nu staat Simone erop om zelf te lopen en dat houdt in dat ze moet springen en klauteren, maar dat vindt ze maar al te leuk om te doen. Rob helpt een handje waar nodig. Ook doen we op laatste deel verstoppertje, daarmee gaat de afdaling een stuk sneller 🙂 Terug bij de auto worden de snoepjes weer verdeeld en gaan we op weg naar de Silverband falls. Met name hier kun je zien met wat voor enorm natuurgeweld de Grampians de afgelopen jaren te maken hebben gekregen: brand, hevige regenval met verschuivingen, de ravage is nog steeds zichtbaar. We zijn klaar met lopen vandaag, we rijden via het Brambuk Cultural Centre terug naar het dorp. Drinken nog wat op het terras en gaan dan weer naar onze cottage. Ook nu gaat het vuur weer aan en later op de avond komt Jim even kletsen en vertellen over zijn werk in de schapen-handel (merino wol).
24 Nov. Alweer de laatste ochtend in Pomonal. We ruimen alles op, stoppen alles weer in de tassen en pakken de auto in. We nemen afscheid van Deb en gaan rijden naar onze allerlaatste bestemming in Australie: Daylesford.
(klik voor dia show foto’s)
[PiwigoPress id=6257 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]