16 Nov. na alles weer ingepakt te hebben op weg uit de drukke stad Melbourne. Op weg naar de Great Ocean Road, eerst een tussenstop Geelong voor een bakje koffie en lunch. Grote speeltuin gevonden waar Simone zich even uit kon leven, daarna de eerste stop gemaakt langs de Great Ocean Road (GOR) bij Bells Beach, deze plaats staat bekend om zijn perfecte golven om op te surfen, hier worden ook de wereld kampioenschappen surfen gehouden rond Pasen. Op deze zonnige woensdag waren er al flink wat surfers die hun kunsten aan het vertonen waren. Het verdere vervolg van de weg wordt een beetje eentonig verhaal , want eigenlijk wil je wel om de 200m stoppen om het andere uitzicht te zien. (Gestopt bij: Point Addis, Anglesea en Aireys Inlet). In de namiddag aangekomen bij ons verblijf in Aireys Inlet waar we een mooi onderkomen hadden en na een geïmproviseerde maaltijd (diepvries ovenfrietjes in een pan, werkt niet super) konden genieten van een mooi vuurtje met wat marshmallows (Simone verteld het even (filmpje)).

17 Nov. op weg richting Lorne, maar eerst een tussenstop bij de Erskine Falls, flink wat trappen naar de onderkant van de waterval. Het had genoeg geregend, dus er was genoeg water. Terug naar Lorne waar Simone zich weer even kon vermaken in de speeltuin en ik even rustig de krant kon lezen. Daarna weer op weg over de schitterende weg, het ene uitzicht is nog mooier dan de andere. Soms ben je erg blij dat die Australiërs links rijden, want dan heb je beter uitzicht op de zee ;). Nog een laatste tussenstop voor een koude versnapering in Wye River en door naar onze overnachtingsplek in Apollo Bay. ’s Avonds nog geprobeerd een zonsondergang op de foto te krijgen, niet echt gelukt.

18 Nov. De volgende dag begint grijs en druilerig, maar de voorspelling is dat het snel op zou klaren, dat hopen we dan maar. ’s Ochtends eerst een kijkje nemen bij de Marriner’s Lookout, niet zo heel veel bijzonders (misschien ook door het grijze weer). Daarna door naar Shelly Beach, waar een korte wandeling naar het strand gemaakt hebben (2.5km). Veel verschillende vegetatie, dus best een leuk wandeling. De volgende stop zou “Cape Otway Lightstation” zijn, echter dit liep even anders gepland. Op verschillende sites gelezen dat de 20 AUD pp entree het echt niet waard was, dus wij dachten maken er een wandeling hebben we dat ding ook gezien. Blijkt het een afgesloten park te zijn, dus de “Lighthouse lookout” was niet meer dan een vuurtoren in de verte tussen de bomen. Dit was een beetje een afknapper, samen met de zeer irritante vliegen werden we hier niet vrolijk van. De koala’s langs de weg maakte het een beetje goed. Omdat het al later werd onze weg vervolgd richting de “12 Apostles“, waar we in “selfie-stick land” aankwamen. Bus ladingen vol met Aziaten die hier gedropt werden om deze 8 rotsen te aanschouwen. Ondanks alle selfiesticks blijft het schitterend om te zien. Saskia had direct al het idee om hier terug te komen met zonsondergang, dit bleek een super idee te zijn. Daarom snel naar ons onderkomen, wat nog +/- 25 min rijden was (zaten ten noorden van Port Campbell), aangekomen bij het ruime onderkomen (3 twee persoons bedden en 3 losse bedden) snel een maaltijd in elkaar gedraaid en hup in de auto terug om op tijd te zijn voor de zonsondergang. Simone had nog een bakje ijs op, dus die had nog voldoende energie. Eerst een snelle stop bij Loch Ard Gorge, daar schitterende foto’s kunnen maken, licht is echt veel beter nu. Snel door naar de 12 Apostles, erg bijzonder om nu te zien dat er heel ander publiek is, weinig Aziaten maar veel Fransen en Duitsers. Ook een hoop lui waarvoor hekken niet gelden en denken dat ze gewoon op de randjes van de kliffen kunnen staan, zucht… Met een ondergaande zon flink wat foto’s gemaakt en deze zien er echt een stuk beter uit. Omdat het vakantie is en Simone nog vrolijk, besloten we om eens gek te doen en nog een drankje te doen bij de lokale whisky destilleerderij. Aangekomen bij de Timboon Distillery een heerlijke whisky gedronken, de cask strength is erg lekker. De koffie likeur gaat er ook goed in. Even overwogen een fles mee te nemen, maar voor 140 AUD toch niet zo lekker (grootste deel is tax). Om 22:30 ligt Simone uiteindelijk op bed, hopelijk wil ze een beetje uitslapen 😉

(klik voor dia show foto’s)

[PiwigoPress id=6227 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

13 Nov. We komen in de namiddag aan in Melbourne, grijs en grauw en ook best wel koud… Gelukkig hoeven we niet de hele stad door met de auto (met de beruchte hook-turns), maar dichtbij de snelweg/ring (Southbank) is ons appartement voor de komende dagen. Overdracht van de sleutel door de Chinese gaat een beetje chaotisch en vaag, maar na wat gedoe (parkeerplaats niet kunnen vinden op parkeerdek, Rob vast in het trappenhuis zonder sleutels/telefoon, alsnog heelhuids terug en ons vak gewoon over het hoofd gezien…) dan ook onze koffers in spiksplinternieuw appartement nr 1602. Twee slaapkamers met tweepersoonsbed, 2 badkamers, een lichte keuken, een bank en 2 stoeltjes met kleine salontafel is ons verblijf. Uitzicht: moi.We zitten iets te laag. We gaan uit eten bij een Italiaan om de hoek. Prima eten, heerlijke toetjes.

14 Nov. Na een fatsoenlijke nacht (hoop verkeer nog ’s avonds en ’s nachts en niet eens zo goed geïsoleerd qua geluid) gaan we ontbijten in de stad bij ‘The little Mule’. Yoghurt, eieren, rozijnentoast en koffie. Lekkere start van de dag. Daarna op weg naar het startpunt van de wandeltoer door de stad. Een gids neemt ons van 10.30 tot 13.30u mee op sleeptouw door een deel van centrum van Melbourne. Geschiedenis, cultuur, sport, culinair en natuur komt aan bod, daarna gaat ieder weer zijn eigen weg. Eerst lunchen, daarna naar de dichtstbijzijnde speeltuin en vervolgens op de oude Circle Tram die door/om de stad gaat. Uitgestapt bij de haven (docks) om wat te gaan drinken, maar daar is het compleet uitgestorven dus gauw weer terug naar de stad. Dan maar naar een rooftop bar. Snel wat eten bereid in het appartement en gegeten, daarna naar de overkant van onze straat naar het hoogste gebouw van Melbourne: Eureka Tower. Via de supersnelle lift (zie filmpje) naar verdieping 88. Aldaar de lichtjes van de stad aanschouwd!

15 Nov. Na het ontbijt besluiten we een rondje te gaan lopen. We belanden al snel bij een museum: NGV (National Gallery of Victoria) omdat Viktor&Rolf daar een expositie hebben en ook een voor kinderen. Daar gaan we even kijken. Mega grappig. Knip/niet/vouw je eigen creatie en ga ermee op de foto. Simone en Rob gaan aan de slag, ik kijk wat rond en bewonder de trouwjurk van onze eigen prinses Mabel, die daar tentoon wordt gesteld. Als Simone d’r outfit klaar is, gaan we met z’n 3tjes op de foto. Hierna lopen we door naar de botanische tuin en zien we een glimp van de sportstadia die ernaast liggen. Vervolgens lunchen (hamburger/salade) en daarna op de tram naar St Peter’s en St Paul’s, 2 grote kerken in de stad. Vervolgens naar de wijk Fitzroy en daar in de zon op het terras wat gedronken (Simone sliep door in de draagzak). Om 2 cocktails later ‘spontaan’ te besluiten om niet in het appartement te gaan eten, maar daar ergens in de straat.

16 Nov. Dag van vertrek naar volgende bestemming, spullen weer inpakken, auto inladen en op naar ‘The Great Ocean Road’. Eens even kijken of ie wel zo ‘great’ is als iedereen beweert!

(klik voor dia show foto’s)

[PiwigoPress id=6169 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

De foto’s van Philip Island, die waren we nog vergeten:

[PiwigoPress id=6141 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

10 Nov. De autorit van Gippsland lakes naar Walkerville nam een groot deel van de dag in beslag. Een stop in Seaspray gemaakt om Ninety Mile Beach toch met eigen ogen te kunnen aanschouwen. Zowel het strand als het dorpje zelf was uitgestorven, dat lag wellicht ook enigszins aan het weer (miezerig en grijs). In de namiddag knapte het aardig op en begon de zon te schijnen. In ons nieuwe verblijf stond de haard al klaar om aan te steken! Een mooi en nieuw huis met 2 grote slaapkamers, een ruime badkamer met regendouche, uitgebreide keuken met eettafel en een zithoek. Dat vraagt dan natuurlijk om een spelletje verstoppertje spelen! Open haard aan omdat het zo gezellig is. Na het eten nog wat foto’s gemaakt van de zonsondergang vanuit de tuin.

11 Nov. Na het ontbijt, spullen en lunch ingepakt en op naar een van de meest populaire nationale park van Australië: Wilsons Promontory Np (‘The Prom’). Vanwege de diversiteit en natuurschoon. Het is prachtig weer en daarom besluiten we vandaag naar de top van Mount Oberon te gaan. Zodra we in het park rijden, zien we al snel waarom iedereen zo enthousiast is. We zijn behoorlijk onder de indruk van het uitzicht (bergen, goudgeel strand, rotswanden, eilanden in de zee). Na wat info te hebben opgehaald bij het bezoekerscentrum rijden we naar het beginpunt van de wandeling. Het pad naar boven is breed, met grid en helaas erg saai, alleen het laatste stukje is het wat klimmen op trapjes uitgehouwen in de rotsen. Simone prijzen we weer de hemel in, omdat ze de hele tocht naar boven zelf heeft gelopen en de beloning van een paar gummie-beertjes wordt niet vergeten! Zo suf de tocht naar boven, zo adembenemend is het uitzicht. Wauw. Blij dat we ‘m hebben gedaan. De boterham wordt verorberd en daarna gaan we weer terug naar de auto. Omdat het zo’n ontzettend mooi weer is, gaan we vandaag naar een paar van de stranden in dit NP. Squeaky beach met zijn knisperend zand en oranje keien en vervolgens Whisky bay. op de terugweg naar de ingang van het park stoppen we nog omdat er een paar emoes staan (en die hadden we nog niet in het wild gezien!). ’s Avonds weer een vuurtje aan, ook al was de temperatuur in het huisje vanwege de zonnige dag al behoorlijk aangenaam.

12 Nov. Na een langzame start gaan we ook vandaag weer wandelen. Na wat wikken en wegen hebben we gekozen voor: Millers Landing Nature walk – Millers Landing Link Track – Vereker Outlook. Totaal zo’n 7-8km. Het eerste deel loopt Simone zelf, op zoek naar genummerde paaltjes om op te kunnen staan en vanaf te springen. Voor het tweede deel gaat ze weer in de rugzak en begint het te betrekken. Het dondert in de verte. Het pad is smal, deels overgroeid en ruig, maar wel mooi. Eenmaal boven op de rotsen waarvan wij denken dat het het eindpunt is van de route, staat er een koude wind. Boterhammen zijn snel op en als we op het punt staan om weer te vertrekken, barst het los. Een enorme hoosbui, binnen mum van tijd zijn we natgeregend… Gelukkig houdt het niet erg lang aan en zijn onze broeken alweer bijna droog voordat we weer terug zijn bij de auto. Aan de picknicktafel raken we nog in gesprek met een jong stel uit Australië. Rob en ik hebben beide geen zin meer om nog uitgebreid te wandelen, dus gaan we op zoek naar een speelgelegenheid voor Simone in de buurt van ons huis. We rijden terug en bij de plaatselijke camping hebben ze wat klimtoestellen en schommels. Eenmaal terug in het huisje gaat de haard weer aan en eten bereid.

13 Nov. Koffers ingepakt, huisje aan kant, auto in en op naar Melbourne! We rijden niet rechtstreeks maar gaan op deze regenachtige/grijze dag via Philip Island. Rob had wat leuks voor ons in petto: een helicoptervlucht!! Nou dat lijkt Simone wel wat. Al snel zitten we met z’n 3-en met een koptelefoon op en blijkt het toch wat spannend… Heel bijzonder om het eiland zo vanuit dit perspectief te kunnen bekijken. Voor we het weten, is het rondje al gemaakt en de tijd om. Simone vraagt na geland te zijn herhaaldelijk wanneer we weer de lucht in gaan en dat ze dan met de rode helicopter wil…
Na een kleine wandeling aan de andere kant van het eiland, stappen we weer in de auto en rijden naar Melbourne.

(klik voor dia show foto’s)
[PiwigoPress id=6107 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

8 Nov. Een behoorlijk stuk weer rijden naar de volgende bestemming: Paynesville. Maar voordat we daar aankomen, slaan we nog avondeten/boodschappen in. Het appartement is groot en we zijn aangenaam verrast. Spullen uitpakken en daarna met de pont binnen 5 minuten over naar Raymond Island. Het staat bekend om o.a. een wandeling om koala’s te spotten, dus dat gaan we doen. En halverwege het rondje hebben we ze gespot! En daarna nog een aantal, super leuk om te zien (teller staat nu op 6). Op de terugweg naar de pont raken we in gesprek met een inwoner van het eiland. Hij (Nand) nodigt ons uit om binnen te komen. Zijn vrouw Mary wordt overvallen met ons bezoek, maar ze zijn geïnteresseerd in het (ver)huren met Airbnb. Dus we vertellen er zoveel mogelijk over en laten wat zien op de site. Een biertje wordt aangeboden en we gaan met z’n allen in de ‘schuur’/buitenruimte zitten. Vuurtje gaat aan tegen de muggen en Simone mag rommelen met de zandbak die er is. Helaas ligt de possum (in het houten huisje in de boom) nog te slapen, we zien alleen wat vacht eruit steken. Na zo’n 1,5 uur zeggen we gedag en gaan we weer met de pont terug naar Paynesville. Wat een leuke spontane ontmoeting!

9 Nov. Fietsen op de East Gippsland Rail Trail staat op de planning. We gaan naar Bairnsdale voor de huur van fietsen en het startpunt. Aldaar blijkt de fietsenwinkel niks te verhuren, beetje een domper. Na de koffie gaan we naar een enorme speeltuin voor Simone en de lunch. Daar besluiten we om een deel van deze route te gaan wandelen met Simone in de draagzak, maar na een paar km geasfalteerd rechtuit fietspad begint het toch wat saai te worden (route) . Op dit deel van de route naar Nicholson (9km) is een oude spoorbrug te zien, maar heen- en teruglopen is wel wat veel van het goede. We besluiten om toch door te lopen en voor de terugweg maar te zien of er een bus of taxi gaat.Het doel van de reis, de spoorbrug, blijkt toch niet zo spectaculair als op het plaatje in de brochure… Plaatselijke motel/slijter heeft gelukkig een koude versnapering en de uitbater biedt een lift aan terug naar Bairnsdale, aangezien de eerstvolgende bus nog 1,5 uur op zich laat wachten. Top geregeld dus!

10 Nov. Na een bezoek aan de kerk in Bairnsdale, een shot caffeine en een sint kado voor Simone gaan we op weg naar Walkerville.

[PiwigoPress id=6089 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

Op weg naar Mallacoota dus, waar we in de namiddag aankomen. Een hartelijk onthaal door Peter Kurz, die de huizen daar zelf gebouwd heeft (maar niet meer in beheer), ze hebben de bbq aanstaan, of we ook wat willen eten?! We worden er wat door overvallen, maar slaan het aanbod niet af. Daarna brengen we onze spullen in onze studio voor de komende 2 nachten. Best romantisch (we hebben dan ook de ‘bridal suite’), met een groot raam boven het bed om naar de sterrenhemel te kunnen kijken. Simone op een stretcher ernaast. Op het terrasje staan 2 grote schalen met vogelvoer en al gauw eten de papegaaitjes uit de hand van Rob en Simone, prachtig vindt ze het! Daarna nog even inkopen gedaan bij de lokale supermarkt, de bootverhuur gebeld en de plaatselijke schommel getest en goedgekeurd: Simone kan er mee over Rob zijn hoofd vliegen. Oh en die sterrenhemel…. verstopt achter de wolken.

De volgende dag zijn we om 9.00u bij de bootverhuur. Tekst en uitleg en met nog een extra hengel en aas gaan we op weg het meer op. De omgeving van Mallacoota staat bekend om o.a. het vissen en we zien dan ook een hoop mensen (met hun eigen boot) op het water.  Eerst kijken bij een zee-adelaarsnest in de boom. Daarna lassen we een pauze in bij de Genoa jetty (aanlegsteiger), voor een sanitaire stop en een boterham. Er ligt een varaan van zo’n 1.5m (goanna) op het pad (filmpje), we lopen er maar met een boog omheen. Daarna blijkt ie toch wel erg geinteresseerd te zijn in onze aanwezigheid (of de tas met boterhammen?!) en gaan we terug naar de boot. Rob probeert intussen nog ons avondmaal aan de haak te slaan… maar ook deze poging mislukt jammerlijk. Nadat we het bootje hebben ingeleverd, gaan we naar het strand. Een beetje chillen, lezen, scheppen in het zand, op de rotsen klimmen en een uiltje knappen (ik geloof dat Rob de vogeltjesdans aan het nadoen was…). Redelijk op tijd terug naar ons onderkomen, zodat we na het eten nog naar de zonsondergang kunnen gaan kijken. Bij Tip beach blijken we net op tijd een mooi uitzichtpunt te hebben gevonden! In de verre verte zien we nog een walvis.

Op 8 november is het alweer tijd om op te ruimen, in te pakken en door te gaan naar Paynesville. Het begint onderweg zelfs wat te miezeren, dus geen straf om in de auto te zitten. Naarmate we dichter bij onze bestemming komen, klaart het ook wat op, dus dat komt mooi uit.

[PiwigoPress id=6082 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]