Dinsdagochtend dus naar Alva, zo’n 3 uur rijden vanaf Ingham. Vroeg vertrokken, want onze Nitrox cursus zou op tijd beginnen. In een stuk doorgereden, onderweg werd het weer steeds beter gelukkig en dat stemde ons zeer hoopvol: misschien kon de duik naar de Yongala wel doorgaan!!!

En niet te vergeten: onze eerste echte wilde kangaroe gezien!! Hij/zij hopte over de weg.

Om half 11 waren we in Alva (beach). Daar papierwerk en betaling afgehandeld en toen moesten we aan de studie (en we hadden nog wel vakantie?!). Eerst weer de zoveelste PADI video bekeken en daarna de theorie vragen beantwoord. Niet al te ingewikkeld. In de namiddag moesten we een examen maken en ook dat was redelijk simpel. Toen was die dag alweer voorbij, wel een beetje zonde dat we heel de dag binnen hadden gezeten, want heel de dag was het mooi weer geweest. ’s Avonds pannenkoeken en tv gekeken. TV voor het eerst in 4 weken tijd… en nog stomme tv ook. Maar ja ik (Saskia) ben door dat slechte weer door al m’n boeken heen.

Om 7 uur ontbijt en opzetten van spullen en klaarmaken voor onze duikdag. Weersverwachting: 10-15 knopen wind en zon: PRIMA (de bima    voor de intimi). Met de life-guard-boot (2×200 pk) naar het wrak. Zo’n 3 mijl van het wrak af begaf 1 van de motoren het…. misschien annuleren van de hele duiktocht… nee toch zeker. Maar gelukkig kregen we het ja-woord en kon de trip doorgaan.

De duik in 1 woord: Saskia: FENOMENAAL        Rob: ONWERKELIJK

Wat onzettend prachtig, alles wat er te zien is in de Australische oceaan is daar geconcentreerd op een wrak van 109m lang (diepte 18-30m). Ik kan nog 3 bladzijden voltypen met hoe mooi het daar is, jammer dat we maar 2 keer naar beneden mochten.  Nou ja toch even snel een opsomming van alle vissen, zonder al het superkleurrijke koraal, anemonen en weet ik wat allemaal meer niet over het hoofd te zien: schildpadden (1m doorsnede schild), 1 haai, murene, enorme scholen vissen, barracuda’s, travelly, manta ray (2m), poffer-fish, potatocod, teveel om op te nomen.

Verder volgt nog, tijd is op.

Doei Rob en Sas

Maandag 28 mei auto gehuurde auto opgehaald (Nissan Tiida???) een mooie zwarte sedan weer met allerlei luxe dingen erop! Dat wordt ons vervoermiddel de komende 12 dagen.

Maandag eerst naar Innisfail geweest, een plaatsje met veel italiaanse immigranten, daar heerlijke koffie gedronken, en weer verder door naar het zuiden.

Bij Mena Creek naar Paronella Park geweest, een park aangelegd vanaf 1913 door een Spaanse bakker. We kregen een uitgebreide rondleiding en die was zeer zeker de moeite waard. De hele geschiedenis van Jose en de aanleg van zijn droom-tuin/huis/kasteel te horen gekregen. Na diverse natuur-‘rampen’ is het park nu toegankelijk voor toeristen (reizigers… ;)). Echt heel romantische sfeer hangt er (ondanks de regen-miezer-hoospartijen) en echt supermooi. Ontzettend veel verschillende soortern planten en diverse gebouwen om te bewonderen. Allemaal handgemaakt door Jose, met als terugkomende middelpunt, de waterval. We zullen de foto’s snel op internet zetten, dan kunnen jullie het ook zien. Ik heb nog nooit eerder zoiets gezien, Rob en ik waren erg onder de indruk.

Daarna doorgereden nar Ingham en daar overnacht in een landhuis. We hadden een foldertje gezien en dat leek ons wel aardig. Maar daar aangekomen… helemaal donker… niemand te bekennen… Toen ging er een deur open en bleek de eigenaresse nog wel een stapelbed voor ons te hebben. "Of we misschien ook een van de hotelkamers wilden zien"…. en ja hoor: enorm groot oud antiek hemelbed stond voor ons klaar. Toen toch maar de hotelkamer genomen!!!

Volgende ochtend door naar Ayr – Alva.

Nou ja de weersomstandigheden waren nou niet bepaald om over naar huis te schrijven.

Miezer-Regen-Hoosbui-Grijze wolken-Miezer-Regen-Hoosbui-Grijze wolken-Miezer-Regen-Hoosbui-Grijze wolken

En dat zo’n 3 dagen non-stop…. daar gingen al mijn daguitjes die ik had willen doen tijdens Rob z’n tweede liveaboard, ik kreeg bijna spijt dat ik niet ben meegegaan… Alle boten naar het rif toe waren gecancelled, vanwege het slechte weer (behalve de enorme catamarans, maar die gaan naar suffe plekken en zijn vol met stomme toeristen…wij noemen ons reizigers 😉 !!).

Zaterdagavond dus maar meegegaan met wat mensen van het hostel: voetbal: Celtic-Dunfermline: Schotse cup, en omdat er 2 meiden uit Glasgow er waren, moesten we mee aanmoedigen. Wedstrijd suf, dus ben halverwege naar huis gegaan. Meeste mensen waren tegen die tijd al half of geheel lam. Maar ik had de volgende dag een uitje.

Zondag ging er nog wel een zeilboot naar het rif: Upolo reef. Er was drie man personeel aan boord van de Ecstasea: een instructuer, de schipper (eigenaar van de boot) en divemaster in opleiding. Daarnaast waren er naast mij nog 2 andere (Nederlandse) gasten!!! Lekker luxe dus. Het weer zat niet echt mee, maar op het rif was het een stuk beter, nog wel grijs en af en toe een stukje blauw, maar geen regen en hoospartijen (in tegenstelling tot Cairns, waar het weer heel de dag gezeken heeft). Maar het snorkelen zag ik toch niet zo zitten, zonder zon toch niet zo mooi, dus duiken.  Zicht was niet super tov andere duikstekken, maar hier werd niet veel gedoken, wat een koraal, prachtig: ik had nog niet eerder zoveel zacht en zoveel soorten gezien, echt prachtig. Dus zeker de moeite waard geweest.

 

 

 

De tweede liveaboard van mij (Rob) zit er op. De reis was niet zo leuk als de eerste, aangezien Saskia al had besloten om niet mee te gaan.  Tijdens de tweede reis had ik ook een andere instructeur die de groep begeleidde. Met deze instructrice kon ik niet zo goed overweg. In het zwembad ging het allemaal al lastig, aangezien er twee mensen bij de groep zaten die echt niet in twee dagdelen alle open water skills onder de knie konden krijgen. Dit zorgde bij de instructrice voor een hoop spanning die ze voor mijn gevoel weer op mijn afreageerde. Ik kon weinig goed doen bij haar, dit maakt het assistent spelen niet echt leuk. De weersomstandigheden waren ook niet super, dit zorgde ervoor dat meer dan de helft van de passagiers op de boot hun magen aan het legen waren. Ik had gelukkig nergens last van mede door de zeeziek pillen die ik uit voorzorg had ingenomen. Als de zon niet schijnt  dan wordt het duiken ook minder mooi, aangezien de kleuren veel minder zichtbaar zijn.

Naast de verplichte duiken, had ik nog een aantal vrije duiken oa twee nachtduiken. Deze duiken waren erg leuk, veel gezien (Clown fish, potato cod, blue spotted stingray, turtles en veel meer moois). Dit maakte de suffe duiken grotendeels goed.

Op de terugweg zwommen er ook nog even dolfijnen naast de boot, echt gaaf. In de verte hebben we nog een whale shark gezien (echt ver weg om goed te zien). 

Op maandagmorgen naar de duikschool om de laatste papieren te overhandigen. Tevens evaluatie gesprek gehad en bepaalde zaken van mijn laatste reis besproken. Het eindoordeel: geslaagd voor mijn Divemaster!!!! Nog een paar weekjes wachten en heb er een mooi pasje van.

De DIVEMASTER 🙂

De tweede liveaboard zit er op en waar we al een beetje bang voor waren, is uitgekomen. We zijn verpest tijdens onze eerste liveaboard.

Ik (Rob) ben de eerste twee dagen alleen maar bezig geweest met de cursus. Open water studenten begleiden tijdens hun eerste ‘echte’ duiken. De eerste duik met de studenten gaat voor mij de boeken in als ergste duik ooit. De instructeur zwom voorop en ik zat achteraan om iederen in de gaten te houden. Ik heb ze werkelijk overal vandaan moeten halen. Ze waren op alle plaatsen behalve naast hun buddy en achter de instructeur (weer aan de opppervalkte ; stuiterend over de grond..) Dit was erg vermoeiend en niet echt leuk, want de instructeur heeft zich bijna niet bemoeid met de studenten. Maar dit had ik van te voren kunnen weten natuurlijk. Na de eerste duik moest ik de rescue oefening doen, die geheel mislukte (te snelle opstijging, geen positief drijfvermogen etc). Dit kwam mede door mijn onbekendheid van het type uitrusting dat de instructeur droeg (een wing). Dus nadat ik uit het water kwam, was ik het even helemaal beu. Na wat afkoel uurtjes ging het al een stuk beter en de tweede duik ging gewoon goed (vergeleken met de eerste). Ook de rescue oefening die ik over moest doen, was perfect uitgevoerd volgens de instructeur.

De duiken die wij op deze boot maakten waren allemaal erg gereguleerd, zo was maximum tijd altijd 50 min en de diepte max 18m en dit is voor voldoende gebrevetteerde duikers echt onzin. Dit was voor Saskia en haar buddy (Amerikaan) ook een belemmering, dat maakt het duiken niet echt leuker (dit was op de andere boot veel beter geregeld, gewoon geen deco duiken).

Deze liveaboard is eigenlijk alleen geschikt voor openwater duikers die bezig zijn hun brevet te halen, voor ervaren duikers zijn er te veel regels die het duiken beperken. Ik zelf had hier niet zo heel veel last van, aangezien ik veel trainingsduiken moest doen, maar Saskia des te meer.

De liveaboard waar ik aanstaande vrijdag weer mee mee ga, zal dan ook precies dezelfde duikstekken aan doen, dit was voor Saskia dan ook de reden om de tweede liveaboard af te zeggen.

De duikstekken die we aangedaan hebben vielen ook een beetje tegen, dat was wel erg jammer. Ook het eten op deze boot was niet echt van hoogstaande kwaliteit.

Dus al met al geen top liveaboard en ik denk dat we voor de totale trip een 6,5 geven (andere trip was 8,5 – 9), maar de prijs is er misschien ook naar. Deze trip kost 370 euro voor 3dgn/2nachten en de andere 4dgn/4nachten 910 euro (met vliegreis).

Vandaag een dagje vrij om te studeren voor mijn examens morgenochtend en morgenmiddag weer een nieuwe groep openwater studenten waar ook mee op de liveaboard ga. Ik hoop deze keer op een leuke groep waarvan iedereen engels spreekt en kan verstaan.