Na een aantal dagen in het natuurpark vertoefd te hebben hadden we Simone beloofd dat we weer wat tijd voor strand zouden maken. Dus op weg van Binna Burra naar Byron Bay zijn we gestopt bij Coolangatta om daar wat uurtjes aan het strand door te brengen. In de verte al een walvis gezien die aan het springen was.

Daarna onze weg vervolgd richting Byron Bay, aangekomen bij onze AirBnB de dichtstbijzijnde supermarkt opgezocht en even wat inkopen gedaan. In Byron Bay erachter gekomen dat ze in de staat “New South Wales” aan zomer- en wintertijd doen, oeps iets later aangekomen dan gepland.

De volgende dag de wandeling gedaan naar “Byron Bay Lighthouse” (je kan ook met de auto naar boven rijden, maar dat is suf natuurlijk). Simone heeft weer het hele stuk naar boven gewandeld. Onderweg schitterende uitzichten over de ruwe zee, want er stond een stevig windje. Bij de Vuurtoren aangekomen de energie weer aangevuld, toen opeens iemand begon te roepen: “whales!!” Er waren wat walvissen duidelijk zichtbaar, flink aan het springen. Geprobeerd wat foto’s te schieten en een bibberig filmpje gemaakt, hier te zien. De weg terug was wat suffer, iets met een parkeermeter die op zijn eind liep 😉

Op maandag hebben we een bezoek gebracht aan “The Farm” een ecologisch verantwoorde boerderij. Een tour geboekt om een rondleiding te krijgen, dit was uiteindelijk een private tour. De gids Travis  (werkte op de farm) was een heerlijk enthousiaste kerel, die veel wist te vertellen over hoe en wat. Zelf nog Macademia Noten opgeraapt en gekraakt, erg lekker.
Op aanraden van de buurtjes, moest ik eens kijken of ik niet een rondje golf kon gaan spelen, hier ben ik natuurlijk altijd voor te porren, dus een golfbaan gevonden even buiten Byron Bay waar je voor 12 € 9 holes kon lopen. Dus hier in de namiddag erg relaxed 9 holes gelopen, terwijl de dames en tukkie deden in de auto (de score was oké…).

De dinsdag was weer een reisdag (we moeten toch een keer in Melbourne aankomen), dus op weg naar Coffs Harbour met onderweg wat ingeplande tussenstops voor een bakkie koffie (fatsoenlijke koffie is schaars, meer slechte “short black” (espresso) gehad dan goede). De weg naar Coffs Harbour was er eentje met veel road works en ook beetje suf. In Yamba hebben we een boterham gegeten waarbij we moesten opletten dat het beleg niet van onze boterham afwaaide. Net voor Coffs Harbour nog een “biergarten” bezocht in een bijzonder stadje Ulmarra dat veel weg had van een oude stad in het Wilde Westen. Uiteindelijk in de namiddag in Coffs Harbour aangekomen.

Gelijk uitgenodigd door Lyndy (onze AirBnB host) om ’s avonds te komen kletsen. Dus de avond heerlijk doorgebracht onder het genot van een glas wijn om over van alles en nog wat te kletsen.
Vandaag (woensdag) was “whale watch” dag, maar eerst moest er natuurlijk gespeeld worden, dus op klein stukje rijden bevond zich een schitterende playground waar Simone zich goed heeft vermaakt. ’s Middags op weg naar de haven voor een trip met Jetty Dive om de walvissen wat van dichterbij te zien. Van te voren even wat pilletjes genomen tegen eventuele zeeziekte, je weet maar nooit. En met een groep van +/- 20 mensen opzoek naar Walvissen. We hebben er flink wat gezien, maar niet zo van heel dichtbij als gehoopt. We dolfijnen langs de boot (filmpje).  ’s Avonds hebben Saskia en Simone nog een kleine tour gehad samen met Lyndy opzoek naar Kangoeroes en deze ook gevonden 😉

Byron Bay:
[PiwigoPress id=5858 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

Coffs Harbour:
[PiwigoPress id=5873 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

 

Zo, weer even een update van de laatste paar dagen.

Woensdag 5: Van Brisbane zijn we naar Daisy Hill Koala Centre gereden. Je bent per slot van rekening in Australië, dan wil je wel koala’s zien, ook al zitten ze in een opvangcentrum. Meteen wat meer info over dieet, leefomgeving en wat voor enge ziektes ze kunnen oplopen (jak). Ze zien er enorm schattig uit en ze houden blijkbaar van stilte. Dat stond tenminste op de bordjes in het centrum, of het was gewoon een slimme manier om al die toeristen en/of kinderen rustig te houden!! Na de buideldieren te hebben bewonderd, gingen we een wandeling maken door het park daar, om ze wellicht in het wild te kunnen spotten. Afgesloten met een lunch aan de picknicktafel, waarbij we werden verrast door een kookaburra, die Simone d’r broodje van tafel pikte. Brullen natuurlijk, al was het alleen maar van de schrik.

Daarna door naar de Gold Coast, Surfers Paradise aanschouwen. Nou dat is me een ervaring… De torenhoge flats zie je al van ver, alsof je Manhattan in New York tegemoet rijdt, pff. Niet echt aantrekkelijk. Gezien de tijd en de belofte nog even naar het strand te gaan, toch een afslag richting kust genomen en even genoten van de laatste zonnestralen en het knisperende zand onder de voeten. Het laatste uur was een mooie autorit de bergen in naar onze eindbestemming Binna Burra Zen Inn. Het huisje voor de komende dagen. Prachtig uitzicht over de Gold Coast links èn zonsondergang bij de bergen aan de andere kant. Aantal keer gestopt om een foto te schieten. Daar op een grasveldje zowaar onze eerste wallaby gespot!!

Donderdag 6: Lamington NP. Na een redelijk koude nacht was het al vroeg ochtend. Vandaag stond wandelen bij Binna Burra op de planning. Tegen half 11 begonnen we met onze eerste wandeling: Tullawallal circuit. Simone deed goed mee. Antarctic beech trees gezien op dit stukje en nog meer wallaby’s. Lastig ze goed op de foto te krijgen. Na dit rondje waren we wel aan een lunch toe, Simone werkte in no time ff 2,5 boterham weg… En natuurlijk de beloofde snoepjes (“zijn goed voor de benen”, aldus Simone). Na de lunch wilden we nog wel wat zien en hebben we nog een klein rondje gelopen naar Bellbird lookout (Simone op de rug mee). Dit keer nòg meer wallaby’s gezien en de Australische reuzenskink die aan het zonnen was. ’s Avonds weer plannen en boekingen gemaakt voor de komende week.

Vrijdag 7: Springbrook NP. De ochtenden beginnen hier vroeg, maar ook vandaag weer een stralend mooie dag. Perfect wandelweer, dus op naar het volgende nationale park. Hemelsbreed misschien maar 7km, we waren echter een uur onderweg om er te komen, bergweg af en de volgende slingerweg weer op. Met zelfs hellingen van 17% waar we een idioot (held?) tegenop zagen fietsen, raampje maar even opengedaan en aangemoedigd, dat is toch wel het minste wat je kan doen, toch? Na wat uitzichtpunten over het dal weer een wandeling gestart: Twin Falls. Helaas was deze route deels afgesloten, dus konden we maar 1 kant op. Maar de eindbestemming was leuk: een heuse waterval. Simone vond het klauteren met Rob over de rotsen ook erg leuk om te doen. Hierna hebben Rob en ik nog een andere aanbevolen route gedaan, Purling Brook Falls circuit, Simone ging maar al te graag in de draagzak. Beetje doorstappen om weer op tijd bij de auto terug te zijn, eerst 450 traptreden naar beneden, alwaar een prachtig uitzicht op de waterval, daarna weer met een paadje omhoog. Prima te doen voor mij, Rob liep dus met bepakking van 17kg… Het zweet stond op zijn rug, ook Simone hield er een nat pak aan over. Maar mooi was het wel! Terug bij het huisje een koud biertje en een kletspraatje met de eigenaren (Lisa en Andreas) en hun visite over reizen.

[PiwigoPress id=5852 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

Zo, vandaag een leuk uitje gehad! De wekker ging al om 6.15u. Opstaan, iedereen van top tot teen in de zonnebrand factor 50, laatste spullen in de tas en vertrek naar de haven van Brisbane. Daar lag de Micat (naam van de pont) al klaar. Met Sunset Safari gingen we een dagtocht maken op Moreton Island, 75 min varen uit de kust van Brisbane.

Een eiland dat bekend staat om zijn zand(duinen), prachtige stranden en vissen/dolfijnen/walvissen. Allereerst stond er een snorkeltocht bij de scheepswrakken op het programma. De groep bestond uit een grote groep Aziaten (Korea, Hongkong, ?), vader en zoon uit de VS en wij drieën. Iedereen een wetsuit aan, al dan niet een zwemvest, vinnen, snorkel-bril en handschoenen. Simone was hevig teleurgesteld dat ze geen ‘flippers’ mocht passen, maar o zo trots dat ze even later ook in een wetsuit werd gehesen! Op de rug meedrijvend met Rob of Saskia, op zoek naar vissen en de wrakken onder water. Vissen stukjes brood voeren was natuurlijk ook erg leuk. Grote scholen, diverse soorten vis. Nog een aalscholver een behoorlijk grote vis naar binnen zien werken.

Na het snorkelen gingen we in 2 groepen in transparante 2-persoons kajaks, weer richting de scheepswrakken. Simone ging met de gids Jan (meneer met de hoed) mee. Een smile van oor tot oor! Ze wilde ook wel peddelen… Helaas vond Jan dat een minder goed idee. Na een rondje rond de wrakken, gingen we terug naar het strand. Lunch werd geserveerd, wraps zelf samenstellen met allerlei lekkers: sla, tomaat, komkommer, kaas, bietjes, rode ui en keus uit diverse soorten vleeswaren.

Het derde onderdeel van het dagprogramma was aan de andere kant van het eiland en om daar te komen, gingen we in een 4wd truck over de zandwegen zo’n 20 min op pad. Bestemming: ‘The Desert’. Iedereen uit de bus en daar kregen we uitleg over hoe we van de zandduinen af moesten glijden met de plank/slee. Wax op achterkant smeren, hoofd op 3/4 van de plank, heupen erop, voeten/benen omhoog, armen aan voorkant de plank omhoog liften en ellebogen naar buiten houden. Zo niet, dan hap je zand en niet zo’n beetje ook. Daar gingen we met z’n allen, de duinen op, flink klimmen in het zachte zand. Bovenop was het stiekem toch best wel hoog. Rob ging voor ons de helling af, daarna waren Simone (op de rug zittend) en ik aan de beurt. Op ruim de helft vloog Simone d’r petje af, draaide ze zich om en viel ze van de plank. Brullen dat d’r petje weg was en die van mama ook… Dat ze in het zand was beland, deed er niet zoveel toe. Daarna zijn Rob en ik zelf nog een paar keer geweest, gaat best hard en erg gaaf om te doen.

Daarna gingen we weer in de truck terug naar de veerpont. Terugvaren naar Brisbane, helaas geen dolfijnen of walvissen gespot. Simone total loss in de auto. Al met al een geslaagde dag.

(Jammer genoeg nog geen leuke foto gehad van het sandboarden, misschien komt die nog)

[PiwigoPress id=5830 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=1 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

 

 

Inmiddels vrijdag de 30e september. Vandaag op de planning: restant boodschappen doen, een zitverhoger voor Simone halen (zelf 1 in elkaar knutselen met plastic bak en riem) en een korte stadswandeling in CBD doen.

Na de lunch met de trein naar de stad. Druk (public holiday en vakantie periode), aan de kant van de rivier is het een stuk relaxter. Lopen door (Simone inmiddels in de draagzak, want geen zin meer) naar Botanische tuin met speeltuin. Vervolgens de rest van de route gewandeld naar South Bank. Super leuk daar, met een stadsstrand en water speelbaden voor kinderen, een groot reuzenrad, veel tentjes om wat te drinken, genoeg mensen op de been. Na een biertje met live muziek op de achtergrond gaan we weer terug naar huis met de trein. ’s Avonds plannen gemaakt voor de komende dagen.

Zaterdag 1 oktober. Na heerlijk geslapen te hebben, gaan we vandaag wandelen bij Mount Coot-Tha. Een groot natuurgebied met heel veel wandel- en fietsroutes. Een simpele route uitgekozen, zodat Simone zelf kon lopen. Met de nodige afleidingsmanoeuvres kwamen we uit bij het uitzichtpunt over de stad. De gekozen route terug was wat minder fraai, maar al met al ruim 5km gewandeld. Beneden aangekomen natuurlijk een snoepje verdiend! Op weg naar huis omgereden om een speeltuin te zoeken, dat was nog niet zo eenvoudig. Thuis even zitten (powernap, iPad filmpje, telefoon) en daarna een badder/kooksessie. Heerlijke zomerse vakantiedag.

[PiwigoPress id=5815 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=1 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

Daar zaten we dan, in het vliegtuig naar Hongkong, met een 777-300 van Cathay. Een plek met z’n 3-tjes naast elkaar, Simone aan het raam. Ze is sowieso in haar nopjes want een schermpje voor haar neus en een iPad tot haar beschikking… je begrijpt: die hebben we de hele reis niet gehoord. Zelfs toen het tijd was om te gaan slapen, wilde ze voor de zoveelste keer Elsa (Disney film Frozen) kijken. Maaltijden aan boord waren prima; kindermenu voor Simone en voor ons genoeg opties (kregen zelfs een menukaart!).

Overstap in Hongkong ging prima, in de lounge The Bridge konden we rustig zitten (Rob even geslapen) en wat eten en drinken. Toch een gek en emotioneel idee om straks weer terug te gaan naar de plek die we 9 jaar terug zo onverhoopt moesten verlaten.

Daarna over op de A330 naar Brisbane. Stoelen in het midden (rijtje van 4). Iets minder qua service, en de airco stond vol aan… Dat was wat minder geslaagd. En alhoewel we overdag vlogen, werden de lichten al gauw gedimd alsof het avond/nacht was. Zo’n 3-4u voordat we aankomen kregen Rob en ik de vraag gesteld of we het vliegtuig niet uit konden 🙂 Simone had even niet meer zo’n zin om stil te zitten (wij ook niet, we hadden er al 24u opzitten). Gelukkig waren die uurtjes ook nog redelijk vlot overbrugd.

Aankomst in Brisbane ging soepel (half uur na landing) om 22.30u zaten we al in de taxi naar het hotel The Sebel. Aldaar ingecheckt en Simone die nu toch echt letterlijk omviel in bed gelegd. Wekker gezet voor de volgende ochtend. Om half 10 wakker,  rustig opstarten met kopje thee en koffie, douchen en spullen bij elkaar zoeken. Uitchecken en op zoek naar leuke tent voor een ontbijt/lunch. Scrambled eggs met bacon voor Rob, nog een Hollandse krentenbol met vers geperste appelsap voor Simone en een kalkoen bagel voor Saskia.

Daarna te voet naar de City Botanical Gardens. Veel mensen aan het sporten in het park (hardlopen, boksen, rugby, bootcamp, voetbal). En ook een grote speeltuin voor Simone. Daarna naar Hertz, huurauto ophalen. Een Nissan X-trail met nog maar 220km op de teller, vertelde de baliemedewerkster triomfantelijk. Ik was meer geïnteresseerd in de hoeveelheid bagageruimte. De kinderstoel erin en daarna konden we via het hotel (koffers oppikken) naar ons vakantiehuis voor de komende dagen.

In de buitenwijk Indooroopilly van Brisbane verblijven we in een ruim huis dat van alle gemakken is voorzien. Rob viel steil achterover door het formaat van de televisie. Na even gezeten en spullen uitgepakt te hebben, gingen we te voet naar het nabijgelegen winkelcentrum. Inkopen doen bij K-mart (koelbox, bak voor opslag van spullen onderweg, schep&emmer voor Simone, etc), daarna naar supermarkt. Was inmiddels al best laat geworden, dus zo snel mogelijk avondeten en ontbijt bij elkaar gezocht.

Daarna (21.30u) heerlijk slapen….zzz

 

Tot 01.00u. Oeps. Oh stomme jetlag. Simone werd ook wakker, maar sliep gelukkig met Rob naast haar weer in. Grootste deel van de nacht wakker gelegen, Rob beetje, Simone gelukkig niet.

Wat kiekjes:

[PiwigoPress id=5810 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=1 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]