8 Nov. Een behoorlijk stuk weer rijden naar de volgende bestemming: Paynesville. Maar voordat we daar aankomen, slaan we nog avondeten/boodschappen in. Het appartement is groot en we zijn aangenaam verrast. Spullen uitpakken en daarna met de pont binnen 5 minuten over naar Raymond Island. Het staat bekend om o.a. een wandeling om koala’s te spotten, dus dat gaan we doen. En halverwege het rondje hebben we ze gespot! En daarna nog een aantal, super leuk om te zien (teller staat nu op 6). Op de terugweg naar de pont raken we in gesprek met een inwoner van het eiland. Hij (Nand) nodigt ons uit om binnen te komen. Zijn vrouw Mary wordt overvallen met ons bezoek, maar ze zijn geïnteresseerd in het (ver)huren met Airbnb. Dus we vertellen er zoveel mogelijk over en laten wat zien op de site. Een biertje wordt aangeboden en we gaan met z’n allen in de ‘schuur’/buitenruimte zitten. Vuurtje gaat aan tegen de muggen en Simone mag rommelen met de zandbak die er is. Helaas ligt de possum (in het houten huisje in de boom) nog te slapen, we zien alleen wat vacht eruit steken. Na zo’n 1,5 uur zeggen we gedag en gaan we weer met de pont terug naar Paynesville. Wat een leuke spontane ontmoeting!

9 Nov. Fietsen op de East Gippsland Rail Trail staat op de planning. We gaan naar Bairnsdale voor de huur van fietsen en het startpunt. Aldaar blijkt de fietsenwinkel niks te verhuren, beetje een domper. Na de koffie gaan we naar een enorme speeltuin voor Simone en de lunch. Daar besluiten we om een deel van deze route te gaan wandelen met Simone in de draagzak, maar na een paar km geasfalteerd rechtuit fietspad begint het toch wat saai te worden (route) . Op dit deel van de route naar Nicholson (9km) is een oude spoorbrug te zien, maar heen- en teruglopen is wel wat veel van het goede. We besluiten om toch door te lopen en voor de terugweg maar te zien of er een bus of taxi gaat.Het doel van de reis, de spoorbrug, blijkt toch niet zo spectaculair als op het plaatje in de brochure… Plaatselijke motel/slijter heeft gelukkig een koude versnapering en de uitbater biedt een lift aan terug naar Bairnsdale, aangezien de eerstvolgende bus nog 1,5 uur op zich laat wachten. Top geregeld dus!

10 Nov. Na een bezoek aan de kerk in Bairnsdale, een shot caffeine en een sint kado voor Simone gaan we op weg naar Walkerville.

[PiwigoPress id=6089 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

Op weg naar Mallacoota dus, waar we in de namiddag aankomen. Een hartelijk onthaal door Peter Kurz, die de huizen daar zelf gebouwd heeft (maar niet meer in beheer), ze hebben de bbq aanstaan, of we ook wat willen eten?! We worden er wat door overvallen, maar slaan het aanbod niet af. Daarna brengen we onze spullen in onze studio voor de komende 2 nachten. Best romantisch (we hebben dan ook de ‘bridal suite’), met een groot raam boven het bed om naar de sterrenhemel te kunnen kijken. Simone op een stretcher ernaast. Op het terrasje staan 2 grote schalen met vogelvoer en al gauw eten de papegaaitjes uit de hand van Rob en Simone, prachtig vindt ze het! Daarna nog even inkopen gedaan bij de lokale supermarkt, de bootverhuur gebeld en de plaatselijke schommel getest en goedgekeurd: Simone kan er mee over Rob zijn hoofd vliegen. Oh en die sterrenhemel…. verstopt achter de wolken.

De volgende dag zijn we om 9.00u bij de bootverhuur. Tekst en uitleg en met nog een extra hengel en aas gaan we op weg het meer op. De omgeving van Mallacoota staat bekend om o.a. het vissen en we zien dan ook een hoop mensen (met hun eigen boot) op het water.  Eerst kijken bij een zee-adelaarsnest in de boom. Daarna lassen we een pauze in bij de Genoa jetty (aanlegsteiger), voor een sanitaire stop en een boterham. Er ligt een varaan van zo’n 1.5m (goanna) op het pad (filmpje), we lopen er maar met een boog omheen. Daarna blijkt ie toch wel erg geinteresseerd te zijn in onze aanwezigheid (of de tas met boterhammen?!) en gaan we terug naar de boot. Rob probeert intussen nog ons avondmaal aan de haak te slaan… maar ook deze poging mislukt jammerlijk. Nadat we het bootje hebben ingeleverd, gaan we naar het strand. Een beetje chillen, lezen, scheppen in het zand, op de rotsen klimmen en een uiltje knappen (ik geloof dat Rob de vogeltjesdans aan het nadoen was…). Redelijk op tijd terug naar ons onderkomen, zodat we na het eten nog naar de zonsondergang kunnen gaan kijken. Bij Tip beach blijken we net op tijd een mooi uitzichtpunt te hebben gevonden! In de verre verte zien we nog een walvis.

Op 8 november is het alweer tijd om op te ruimen, in te pakken en door te gaan naar Paynesville. Het begint onderweg zelfs wat te miezeren, dus geen straf om in de auto te zitten. Naarmate we dichter bij onze bestemming komen, klaart het ook wat op, dus dat komt mooi uit.

[PiwigoPress id=6082 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

3 Nov. Vandaag staat een heel eind rijden op het programma (anders komen we nooit in Melbourne aan), Rob en ik wisselen elkaar af. Naast de liedjes van de disneyfilm Frozen, die we inmiddels allemaal kunnen meezingen, doden we de tijd met koffie drinken in oude bakkerij, lunchen bij de speeltuin, een dutje en iPad-speeltijd voor Simone.

Pambula beach en Merimbula staan bekend om de oesters. Die willen we natuurlijk wel proeven. We maken een afspraak om ’s avonds uit eten te gaan bij Wheelers. Allicht de oesters besteld en nog meer vis als hoofdgerecht. Lekkere wijn erbij, heerlijk.

4 Nov. Uitslapen en rustig aan opstarten van de dag, daarna stukje gereden naar een wandeling (The Pinnacles) in Ben Boyd NP, vervolgens naar Eden voor nieuwe slippers voor Rob, een lookout en speeltuin. Beetje hangen in het gras. In de namiddag gaat Rob een rondje golfen en gaan Simone en ik op zoek naar een leuke speeltuin en/of strand.

5 Nov. In de baai van Merimbula worden de oesters gekweekt en daar is een boardwalk-wandeling uitgezet. Eenmaal bezig blijkt het super suf, het waait best hard en Simone heeft ook niet veel zin in lopen. Vlakbij het begin is een gezin aan het vissen, dat is natuurlijk wel interessant. Helemaal als ze ook eens mag proberen en meteen wat vangt! Ze blijken de kinderhengels iets verderop te hebben gekocht. Dus dat gaan we ook doen. Daarna staat een bezoekje aan de boerderij op het programma. Simone heeft er nog niet veel zin in, maar weet nog niet dat ze zo waarschijnlijk weer pony/paard kan rijden (iets met blij maken en dooie mussen enzo). De boerderij is verder niet heel spannend, wat dieren in een schuur (geiten, ezels, kippen en konijnen), maar met een ticket op zak doen we een dubbel/extra groot rondje. De 16-jarige slungel die Milly de pony moet vasthouden, doet dit zaterdagbaantje overduidelijk niet met overgave en plezier…pff. Simone merkt er niks van, die zit tenslotte weer op een paard!!! Na deze enerverende ronde gaan we naar de brouwerij ter plaatse, waar Rob een aantal biertjes proeft. Op de terugweg naar het huisje halen we 2 dozijn oesters en zetten de bubbels in de vriezer. Een zeer smakelijk voorafje!

6 Nov. Alle spullen worden weer in de auto geladen, bij de viswinkel wat aas gehaald (garnalen) en de nieuwe hengel uitgetest (Simone legt het uit ; filmpje). De vissen zijn best behendig in het omzeilen van het haakje en de garnalen oppeuzelen. Gelukkig houdt Rob vol, voeren we in de tussentijd een krab een halve garnaal en is het mooi weer. Na een tijdje houden we het voor gezien. Kijken nog even bij een ander gezin iets verderop en knopen een gesprekje aan (krijgen nog kunstaas mee voor onze volgende stop). Eten aan de andere kant van de baai onze lunch en gaan dan op weg naar onze volgende bestemming: Mallacoota.

[PiwigoPress id=6055 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

Op weg dus naar de volgende bestemming aan de kust: Vincentia, niet al te ver rijden vanaf Kiama. Voordat we bij het nieuwe huis aankomen, slaan we nog wat boodschappen in (vlees /salade voor een bbq, soep) voor makkelijk avondeten (gezien de beperkte mogelijkheden in het huis) en broodje als lunch.
Mark, de nieuwe gastheer, heet ons welkom en wil het huis (begane grond) laten zien, maar zodra we in de achtertuin staan, staat Simone al te trappelen voor iets anders… Er is een paars met wit speelhuis op palen en trapje (ooit gebouwd voor de kleindochters)! Nou ook Simone mag erin en wij krijgen alsnog de rondleiding van dit prachtige onderkomen. Hierna laat Mark nog even het uitzicht op Jervis Bay zien vanuit zijn keuken (1e verdieping), prachtig!
Omdat het nog zo’n mooi weer is, pakken we de spullen uit en gaan naar hierna naar het dichtstbijzijnde strand: Plantation point. Simone kunnen we nog net op tijd wat kleren uittrekken, voordat alles nat is(filmpje). We drinken een biertje op het picknick-kleed en gaan daarna terug voor de bbq. We hebben een dikke steak gekocht en die moet natuurlijk tot in de perfectie worden bereid, dus Rob heeft een thermometer gekocht, alle Youtube filmpjes over bbq’s en steaks bekeken en de nodige stress. Eerst de worstjes voor Simone, wat groene asperges en daarna zijn de steaks aan de beurt. En ze zijn perfect! Een heerlijke Hunter Valley wijn erbij maakt het feestmaal compleet.

De volgende dag hebben we fietsen gehuurd (met een karretje voor Simone) en worden voor de deur afgeleverd. Wel beetje klein formaat (voor ons beide), maar met de kaart op zak, proviand achterin de kar en de strandspullen in de rugzak, gaan we op weg. Diverse strandjes achter elkaar te zien: Blenheim beach, daarna weer terug richting het plaatsje Huskisson. Tussenstop met lunch op het strand. Daarna naar het hotel in Huskisson om daar iets mee te krijgen van de Melbourne Cup, HET evenement van het jaar, als je de Australiers mag geloven. Waar mensen voor thuis blijven/vrij krijgen, zich uitleven met gokken, al weken van tevoren mee bezig zijn en kilometers voor gaan rijden.
Dat wilden wij ook wel mee maken of in ieder geval iets van de sfeer proeven. In het hotel liep iedereen druk heen en weer met gok-briefjes en hingen een aantal televisie schermen. Iedereen zat door het begeleidende commentaar heen te tetteren, dus we moesten het alleen met de beelden doen ;-). En om 15.00u was het dan eindelijk zover: het startsein van de paardenrenwedstrijd van 3 minuten… Nr 17 was de gelukkige winnaar; jockey de eeuwige roem en paardeneigenaar een dikke zak met geld rijker (6 mln$). Sfeer was niet zo uitbundig als gehoopt en Simone had geen zitvlees meer, dus zijn we maar weer op de fiets gestapt.

Na een prima nacht gingen we op woensdag naar het witste zandstrand van Australie: Hyam Beach (werd gezegd, maar het leek me vrij onwaarschijnlijk om de Whitsundays te overtreffen) en daarna door naar het Booderee NP. Eerst een koffie gedronken met super lekkere vijgen-walnoot-merengue-taart erbij, toen naar het strand. Prachtig, echt waar, het water helder blauw en het zand bijna wit. Maar we bleven hier niet, door naar een stukje grondgebied van de Aboriginals. Wat een mooi en afwisselend NP is dit. Prachtige zandstranden, bossen, een groot meer met botanische tuin erbij (niet geweest), uitkijk op zee met kliffen en een ruine van een vuurtoren. Teveel te zien in te weinig tijd. De dag afgesloten met nog een bbq, waar we verrast werden door Jo (gastvrouw) die een kadootje voor Simone kwam brengen: leesboekje en possumknuffel. Rob was uitgenodigd door Mark om mee te gaan vissen. Wat uiteindelijk resulteerde in natte broek en 1 vis, een geslaagde avond dus.

 

[PiwigoPress id=6034 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

29 okt. De weg van Sydney naar Kiama nam meer tijd in beslag dan gedacht. In Sydney nog erg druk met verkeer, daarna veel ‘roadwork’ en andere opstoppingen. Een tussenstop rond lunchtijd in Wollongong aan het strand. Tripadvisor geraadpleegd en North Beach Pavilion kwam eruit als goede optie. Nou dat bleek binnen ook wel….helemaal vol met mensen en of we gereserveerd hadden?! Euh nee, maar ze hadden nog een tafel buiten op het terras en hebben we een overheerlijke pizza gegeten. Als toetje een ijscoupe (vanille, chocolade, passievrucht) gedeeld. Daarna op zoek naar een speeltuin voor Simone, die was snel genoeg gevonden. Daarna verder door naar ons nieuwe onderkomen voor 2 nachten, het onderste deel van het woonhuis van Neil en Wendy. In de namiddag helaas regen en dus zijn we niet meer naar buiten gegaan.

30 okt. Wandelen op een deel van de Coastal Walk. Allereerst naar ‘The little blowhole’, een spuitgat in de rotsen. Simone vond het prachtig! Gillen dat ze nat werd nadat er weer een golf omhoog werd gestuwd. Hierna via speelgelegenheid bij caravan park, doorgelopen naar de grote ‘Blowhole’. Met name teleurstellend aangezien er geen water uit kwam. Via de rock pool (zonde dat het geen zwemweer en -temperatuur was, echt gaaf!) en haven de wandeling voorgezet naar de lunch lokatie: The hungry monkey. Wat een leuke toko, aardige bediening, super lekker eten (hamburger, zoete aardappelchips, kip salade met gegrilde groenten) en drinken (bier, appelsap, cider). De terugweg naar ons huisje ging via het grote park (speelgelegenheid voor kinderen), een ‘short black & piccolo’ en een ijsje. (filmpje van de blowhole en ruig weer aan de kust)

31 okt. Na alle spullen weer te hebben ingepakt, een tussenstop bij de kapper (Rob), weer naar het park geweest. Koffie, zon en een schommel, meer had deze ochtend niet nodig. Vervolgens in de auto naar Jervis bay, via Saddleback Mountain lookout met een prachtig uitzicht over de baaien bij Kiama.

[PiwigoPress id=6025 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]