21 Nov. We pakken onze spullen uit, ondanks de zon en de warmte (zo’n 30 graden) blijven we liever binnen, want net zoals op sommige stukken langs de Great Ocean road, stikt het van de irritante vliegen om je heen.   

Later op de middag maken we kennis met de eigenaresse Deb(orah), leuk en sympathiek mens dat ons wat tips geeft voor de volgende dag om te doen. We maken eten klaar en Simone gaat in ‘bad’ (diepe douche-kuip).

22 Nov. De weersvoorspelling is juist geweest, zo’n ruim 10 graden lager dan gister en grauw grijzig… We doen het er maar mee. We besluiten om eerst naar de toerist info te gaan voor een overzicht/kaart van alle wandelingen. Vanaf daar vertrekken we naar de parkeerplaats voor de McKenzie falls. Diverse wandelingen daar: naar de lookout, met een bovenaanzicht. En een fotograaf in de dop (Simone die erop staat om ons op de foto te zetten en wat nog goed lukt ook!!). Daarna langs de waterval naar beneden, mooi uitzicht en best wel veel water (in tegenstelling tot wat we eerder op onze reis hebben gezien). Onderaan eten we onze boterham op en daarna gaan we weer naar boven. Simone wil nu wel lopen en gaat de grote traptreden helemaal zelf omhoog! Daarna rijden we via een grindweg naar de Boroka lookout. Het weer is trouwens al behoorlijk opgeknapt, we hebben weer geluk.

Daarna weer in de auto en rijden we naar Reed Lookout en The Balconies, waar we prachtig uitzicht hebben over de vallei met Lake Bellfield (water reservoir met dam) aan de ene kant het dorp Halls Gap. Hierna rijden we terug naar het dal om daar een ijsje te eten en de speeltuin op te zoeken voor Simone. ’s Avonds na het eten gaat de open haard aan, lekker fikkie stoken!

23 Nov. Na het ontbijt en het voeren van de kippen gaan we weer op weg naar Halls Gap. Dit keer hebben we echt regen en donkergrijze wolken, maar in de verte zien we ook stukken blauw. We gokken erop dat het goede weer onze kant op komt en hoe verder we naar boven rijden hoe beter het weer wordt. We treffen het weer. We gaan naar de Pinnacles vandaag (via Sundial parkeerplaats), het blijkt een totaal andere omgeving en wandeling te zijn dan we tot dusver in Australie hebben gezien. In begin allerlei soorten struiken in bloei, daarna veel rotsen/stenen/keien waar we overheen en langs moeten, met pijltjes die de richting aangeven. Mooi! Eenmaal boven, staat er veel wind, maar een prachtig uitzicht! We proberen een plek uit de wind te zoeken om de boterhammen op te eten, en na nog een rondje foto’s gaan we weer naar beneden. Ook nu staat Simone erop om zelf te lopen en dat houdt in dat ze moet springen en klauteren, maar dat vindt ze maar al te leuk om te doen. Rob helpt een handje waar nodig. Ook doen we op laatste deel verstoppertje, daarmee gaat de afdaling een stuk sneller 🙂 Terug bij de auto worden de snoepjes weer verdeeld en gaan we op weg naar de Silverband falls. Met name hier kun je zien met wat voor enorm natuurgeweld de Grampians de afgelopen jaren te maken hebben gekregen: brand, hevige regenval met verschuivingen, de ravage is nog steeds zichtbaar. We zijn klaar met lopen vandaag, we rijden via  het Brambuk Cultural Centre terug naar het dorp. Drinken nog wat op het terras en gaan dan weer naar onze cottage. Ook nu gaat het vuur weer aan en later op de avond komt Jim even kletsen en vertellen over zijn werk in de schapen-handel (merino wol).

24 Nov. Alweer de laatste ochtend in Pomonal. We ruimen alles op, stoppen alles weer in de tassen en pakken de auto in. We nemen afscheid van Deb en gaan rijden naar onze allerlaatste bestemming in Australie: Daylesford.

(klik voor dia show foto’s)

[PiwigoPress id=6257 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

18 Nov. Na een heerlijke lange nacht (de dames), maken we na het ontbijt kennis met de gastheer en vrouw. Ze hebben naast het huis voor Airbnb ook een aantal weides met stier kalveren voor de handel. Ze worden een paar keer per dag gevoed. Simone wil graag nog even kijken.  Daarna rijden we weer verder op de B100 (Great Ocean Road). Allereerst nog langs de kust kijken naar de prachtige kliffen in het ochtendlicht, waaronder London Bridge, Grotto, Bay of Islands, allemaal even mooi.

We rijden door tot Warrnambool, daar gaan we lunchen bij Logans (heerlijk!) en vanaf daar door naar Tower Hill Reserve. Een krater overgebleven na vulkanische uitbarsting, waar nu aantal wandelingen te doen zijn. Er lopen tevens wat emoes rond, we zien een koala in de boom en aan het einde van de blauwe route treffen we een slang aan naast het paadje in het gras.

In Port Fairy halen we een ijsje en rijden daarna door naar Portland. Best saaie rechte weg, veel landbouwgebied, niet veel bijzonders. In Portland worden we welkom geheten door Kaye. Ze laat ons het huis zien voor de komende 2 nachten. De begane grond prachtig verbouwd tot gastenverblijf, met alles erop en eraan. ’s Avonds natuurlijk het bubbelbad even uitproberen. Simone vindt het prachtig en met tegenzin komt ze eruit. Ze slaapt de komende nachten in een hoogslaper, reuze interessant.

19 Nov. Na een rustige start in de ochtend gaan we op weg naar Cape Nelson Lighthouse. Mooi uitzicht, hoewel het nog wel bewolkt is en behoorlijk hard waait. Helaas gaat het cafe/koffietentje pas om 10u open, sta je dan om half 10… Door naar een lookout even verderop en daarna rijden we door naar het plaatsje Cape Bridgewater. Aan de zee is een strandtentje met al behoorlijk wat mensen op het terras. Zwemmers, surfers, mensen die met hun hond wandelen en wij. We rijden na de koffie door naar de Blowhole (maar helaas de wind in verkeerde richting) en Petrified Forest. We besluiten vandaag maar even een keer niet te wandelen en slaan de wandeling naar de klif met uitzicht op de zeehonden over.

Terug naar Portland, boodschappen voor de bbq die avond inslaan en de komende dagen, lunch bij het huis en daarna stappen we weer in de auto. Aardbeien gaan we plukken!! Een ontzettende bende daar op het terrein, maar dat staat het plukken en proeven niet in de weg. We zoeken de meest rode uit en trots als een pauw loopt Simone met haar bakje aardbeien terug naar de auto. Tegenover ons huis is een golfbaan en aangezien het plukken een half uur geduurd heeft (en er verder niks viel te beleven) is er nog tijd genoeg om een balletje te slaan. Rob gaat er naar toe, komt na 10 min weer terug. Alles dicht, geen verhuur van golfclubs, als je wilt spelen stop je het verschuldigde bedrag in een potje bij de eerste tee. Wat een afknapper, Rob gaat bij Kaye (onze gastvrouw) informeren of zij misschien clubs hebben staan. Helaas en zelfs na een telefoontje met de voorzitter van de golfclub kan er niet gegolfd worden op deze zondagmiddag. Dan maar even lezen en slapen en daarna met z’n 3tjes buiten eten bij de bbq. Eerst een worstje, daarna een dikke vette T-bone steak. Groene asperges, wat rauwkost en een broodje en onze avondmaaltijd is compleet.

20 Nov. Alles in het huisje wordt weer ingepakt, schone was opgevouwen en de dagrugzak klaargemaakt. We gaan naar de Grampians! Dat is toch nog zo’n 2,5 uur rijden, dus we hakken het weer op in stukken. Rond 12-13u houden we een stop in Hamilton bij een speeltuin, voor een boterham en even wat tijd om de beentjes te strekken. Daarna rijden we door naar Pomonal, naar de cottage op een sheepfarm. We denken bijna dat Google ons de verkeerde kant op gestuurd heeft, maar we komen precies aan bij het hek van nr 347. Een enorme ‘oprijlaan’ daarachter een huis, omgeven door gras, bomen en op de achtergrond het gebergte en met in onze rug het uitzicht op/bergen van de Grampians. Wat een plek!!

(klik voor dia show foto’s)

[PiwigoPress id=6238 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

16 Nov. na alles weer ingepakt te hebben op weg uit de drukke stad Melbourne. Op weg naar de Great Ocean Road, eerst een tussenstop Geelong voor een bakje koffie en lunch. Grote speeltuin gevonden waar Simone zich even uit kon leven, daarna de eerste stop gemaakt langs de Great Ocean Road (GOR) bij Bells Beach, deze plaats staat bekend om zijn perfecte golven om op te surfen, hier worden ook de wereld kampioenschappen surfen gehouden rond Pasen. Op deze zonnige woensdag waren er al flink wat surfers die hun kunsten aan het vertonen waren. Het verdere vervolg van de weg wordt een beetje eentonig verhaal , want eigenlijk wil je wel om de 200m stoppen om het andere uitzicht te zien. (Gestopt bij: Point Addis, Anglesea en Aireys Inlet). In de namiddag aangekomen bij ons verblijf in Aireys Inlet waar we een mooi onderkomen hadden en na een geïmproviseerde maaltijd (diepvries ovenfrietjes in een pan, werkt niet super) konden genieten van een mooi vuurtje met wat marshmallows (Simone verteld het even (filmpje)).

17 Nov. op weg richting Lorne, maar eerst een tussenstop bij de Erskine Falls, flink wat trappen naar de onderkant van de waterval. Het had genoeg geregend, dus er was genoeg water. Terug naar Lorne waar Simone zich weer even kon vermaken in de speeltuin en ik even rustig de krant kon lezen. Daarna weer op weg over de schitterende weg, het ene uitzicht is nog mooier dan de andere. Soms ben je erg blij dat die Australiërs links rijden, want dan heb je beter uitzicht op de zee ;). Nog een laatste tussenstop voor een koude versnapering in Wye River en door naar onze overnachtingsplek in Apollo Bay. ’s Avonds nog geprobeerd een zonsondergang op de foto te krijgen, niet echt gelukt.

18 Nov. De volgende dag begint grijs en druilerig, maar de voorspelling is dat het snel op zou klaren, dat hopen we dan maar. ’s Ochtends eerst een kijkje nemen bij de Marriner’s Lookout, niet zo heel veel bijzonders (misschien ook door het grijze weer). Daarna door naar Shelly Beach, waar een korte wandeling naar het strand gemaakt hebben (2.5km). Veel verschillende vegetatie, dus best een leuk wandeling. De volgende stop zou “Cape Otway Lightstation” zijn, echter dit liep even anders gepland. Op verschillende sites gelezen dat de 20 AUD pp entree het echt niet waard was, dus wij dachten maken er een wandeling hebben we dat ding ook gezien. Blijkt het een afgesloten park te zijn, dus de “Lighthouse lookout” was niet meer dan een vuurtoren in de verte tussen de bomen. Dit was een beetje een afknapper, samen met de zeer irritante vliegen werden we hier niet vrolijk van. De koala’s langs de weg maakte het een beetje goed. Omdat het al later werd onze weg vervolgd richting de “12 Apostles“, waar we in “selfie-stick land” aankwamen. Bus ladingen vol met Aziaten die hier gedropt werden om deze 8 rotsen te aanschouwen. Ondanks alle selfiesticks blijft het schitterend om te zien. Saskia had direct al het idee om hier terug te komen met zonsondergang, dit bleek een super idee te zijn. Daarom snel naar ons onderkomen, wat nog +/- 25 min rijden was (zaten ten noorden van Port Campbell), aangekomen bij het ruime onderkomen (3 twee persoons bedden en 3 losse bedden) snel een maaltijd in elkaar gedraaid en hup in de auto terug om op tijd te zijn voor de zonsondergang. Simone had nog een bakje ijs op, dus die had nog voldoende energie. Eerst een snelle stop bij Loch Ard Gorge, daar schitterende foto’s kunnen maken, licht is echt veel beter nu. Snel door naar de 12 Apostles, erg bijzonder om nu te zien dat er heel ander publiek is, weinig Aziaten maar veel Fransen en Duitsers. Ook een hoop lui waarvoor hekken niet gelden en denken dat ze gewoon op de randjes van de kliffen kunnen staan, zucht… Met een ondergaande zon flink wat foto’s gemaakt en deze zien er echt een stuk beter uit. Omdat het vakantie is en Simone nog vrolijk, besloten we om eens gek te doen en nog een drankje te doen bij de lokale whisky destilleerderij. Aangekomen bij de Timboon Distillery een heerlijke whisky gedronken, de cask strength is erg lekker. De koffie likeur gaat er ook goed in. Even overwogen een fles mee te nemen, maar voor 140 AUD toch niet zo lekker (grootste deel is tax). Om 22:30 ligt Simone uiteindelijk op bed, hopelijk wil ze een beetje uitslapen 😉

(klik voor dia show foto’s)

[PiwigoPress id=6227 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

13 Nov. We komen in de namiddag aan in Melbourne, grijs en grauw en ook best wel koud… Gelukkig hoeven we niet de hele stad door met de auto (met de beruchte hook-turns), maar dichtbij de snelweg/ring (Southbank) is ons appartement voor de komende dagen. Overdracht van de sleutel door de Chinese gaat een beetje chaotisch en vaag, maar na wat gedoe (parkeerplaats niet kunnen vinden op parkeerdek, Rob vast in het trappenhuis zonder sleutels/telefoon, alsnog heelhuids terug en ons vak gewoon over het hoofd gezien…) dan ook onze koffers in spiksplinternieuw appartement nr 1602. Twee slaapkamers met tweepersoonsbed, 2 badkamers, een lichte keuken, een bank en 2 stoeltjes met kleine salontafel is ons verblijf. Uitzicht: moi.We zitten iets te laag. We gaan uit eten bij een Italiaan om de hoek. Prima eten, heerlijke toetjes.

14 Nov. Na een fatsoenlijke nacht (hoop verkeer nog ’s avonds en ’s nachts en niet eens zo goed geïsoleerd qua geluid) gaan we ontbijten in de stad bij ‘The little Mule’. Yoghurt, eieren, rozijnentoast en koffie. Lekkere start van de dag. Daarna op weg naar het startpunt van de wandeltoer door de stad. Een gids neemt ons van 10.30 tot 13.30u mee op sleeptouw door een deel van centrum van Melbourne. Geschiedenis, cultuur, sport, culinair en natuur komt aan bod, daarna gaat ieder weer zijn eigen weg. Eerst lunchen, daarna naar de dichtstbijzijnde speeltuin en vervolgens op de oude Circle Tram die door/om de stad gaat. Uitgestapt bij de haven (docks) om wat te gaan drinken, maar daar is het compleet uitgestorven dus gauw weer terug naar de stad. Dan maar naar een rooftop bar. Snel wat eten bereid in het appartement en gegeten, daarna naar de overkant van onze straat naar het hoogste gebouw van Melbourne: Eureka Tower. Via de supersnelle lift (zie filmpje) naar verdieping 88. Aldaar de lichtjes van de stad aanschouwd!

15 Nov. Na het ontbijt besluiten we een rondje te gaan lopen. We belanden al snel bij een museum: NGV (National Gallery of Victoria) omdat Viktor&Rolf daar een expositie hebben en ook een voor kinderen. Daar gaan we even kijken. Mega grappig. Knip/niet/vouw je eigen creatie en ga ermee op de foto. Simone en Rob gaan aan de slag, ik kijk wat rond en bewonder de trouwjurk van onze eigen prinses Mabel, die daar tentoon wordt gesteld. Als Simone d’r outfit klaar is, gaan we met z’n 3tjes op de foto. Hierna lopen we door naar de botanische tuin en zien we een glimp van de sportstadia die ernaast liggen. Vervolgens lunchen (hamburger/salade) en daarna op de tram naar St Peter’s en St Paul’s, 2 grote kerken in de stad. Vervolgens naar de wijk Fitzroy en daar in de zon op het terras wat gedronken (Simone sliep door in de draagzak). Om 2 cocktails later ‘spontaan’ te besluiten om niet in het appartement te gaan eten, maar daar ergens in de straat.

16 Nov. Dag van vertrek naar volgende bestemming, spullen weer inpakken, auto inladen en op naar ‘The Great Ocean Road’. Eens even kijken of ie wel zo ‘great’ is als iedereen beweert!

(klik voor dia show foto’s)

[PiwigoPress id=6169 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

De foto’s van Philip Island, die waren we nog vergeten:

[PiwigoPress id=6141 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

10 Nov. De autorit van Gippsland lakes naar Walkerville nam een groot deel van de dag in beslag. Een stop in Seaspray gemaakt om Ninety Mile Beach toch met eigen ogen te kunnen aanschouwen. Zowel het strand als het dorpje zelf was uitgestorven, dat lag wellicht ook enigszins aan het weer (miezerig en grijs). In de namiddag knapte het aardig op en begon de zon te schijnen. In ons nieuwe verblijf stond de haard al klaar om aan te steken! Een mooi en nieuw huis met 2 grote slaapkamers, een ruime badkamer met regendouche, uitgebreide keuken met eettafel en een zithoek. Dat vraagt dan natuurlijk om een spelletje verstoppertje spelen! Open haard aan omdat het zo gezellig is. Na het eten nog wat foto’s gemaakt van de zonsondergang vanuit de tuin.

11 Nov. Na het ontbijt, spullen en lunch ingepakt en op naar een van de meest populaire nationale park van Australië: Wilsons Promontory Np (‘The Prom’). Vanwege de diversiteit en natuurschoon. Het is prachtig weer en daarom besluiten we vandaag naar de top van Mount Oberon te gaan. Zodra we in het park rijden, zien we al snel waarom iedereen zo enthousiast is. We zijn behoorlijk onder de indruk van het uitzicht (bergen, goudgeel strand, rotswanden, eilanden in de zee). Na wat info te hebben opgehaald bij het bezoekerscentrum rijden we naar het beginpunt van de wandeling. Het pad naar boven is breed, met grid en helaas erg saai, alleen het laatste stukje is het wat klimmen op trapjes uitgehouwen in de rotsen. Simone prijzen we weer de hemel in, omdat ze de hele tocht naar boven zelf heeft gelopen en de beloning van een paar gummie-beertjes wordt niet vergeten! Zo suf de tocht naar boven, zo adembenemend is het uitzicht. Wauw. Blij dat we ‘m hebben gedaan. De boterham wordt verorberd en daarna gaan we weer terug naar de auto. Omdat het zo’n ontzettend mooi weer is, gaan we vandaag naar een paar van de stranden in dit NP. Squeaky beach met zijn knisperend zand en oranje keien en vervolgens Whisky bay. op de terugweg naar de ingang van het park stoppen we nog omdat er een paar emoes staan (en die hadden we nog niet in het wild gezien!). ’s Avonds weer een vuurtje aan, ook al was de temperatuur in het huisje vanwege de zonnige dag al behoorlijk aangenaam.

12 Nov. Na een langzame start gaan we ook vandaag weer wandelen. Na wat wikken en wegen hebben we gekozen voor: Millers Landing Nature walk – Millers Landing Link Track – Vereker Outlook. Totaal zo’n 7-8km. Het eerste deel loopt Simone zelf, op zoek naar genummerde paaltjes om op te kunnen staan en vanaf te springen. Voor het tweede deel gaat ze weer in de rugzak en begint het te betrekken. Het dondert in de verte. Het pad is smal, deels overgroeid en ruig, maar wel mooi. Eenmaal boven op de rotsen waarvan wij denken dat het het eindpunt is van de route, staat er een koude wind. Boterhammen zijn snel op en als we op het punt staan om weer te vertrekken, barst het los. Een enorme hoosbui, binnen mum van tijd zijn we natgeregend… Gelukkig houdt het niet erg lang aan en zijn onze broeken alweer bijna droog voordat we weer terug zijn bij de auto. Aan de picknicktafel raken we nog in gesprek met een jong stel uit Australië. Rob en ik hebben beide geen zin meer om nog uitgebreid te wandelen, dus gaan we op zoek naar een speelgelegenheid voor Simone in de buurt van ons huis. We rijden terug en bij de plaatselijke camping hebben ze wat klimtoestellen en schommels. Eenmaal terug in het huisje gaat de haard weer aan en eten bereid.

13 Nov. Koffers ingepakt, huisje aan kant, auto in en op naar Melbourne! We rijden niet rechtstreeks maar gaan op deze regenachtige/grijze dag via Philip Island. Rob had wat leuks voor ons in petto: een helicoptervlucht!! Nou dat lijkt Simone wel wat. Al snel zitten we met z’n 3-en met een koptelefoon op en blijkt het toch wat spannend… Heel bijzonder om het eiland zo vanuit dit perspectief te kunnen bekijken. Voor we het weten, is het rondje al gemaakt en de tijd om. Simone vraagt na geland te zijn herhaaldelijk wanneer we weer de lucht in gaan en dat ze dan met de rode helicopter wil…
Na een kleine wandeling aan de andere kant van het eiland, stappen we weer in de auto en rijden naar Melbourne.

(klik voor dia show foto’s)
[PiwigoPress id=6107 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]