3 Nov. Vandaag staat een heel eind rijden op het programma (anders komen we nooit in Melbourne aan), Rob en ik wisselen elkaar af. Naast de liedjes van de disneyfilm Frozen, die we inmiddels allemaal kunnen meezingen, doden we de tijd met koffie drinken in oude bakkerij, lunchen bij de speeltuin, een dutje en iPad-speeltijd voor Simone.

Pambula beach en Merimbula staan bekend om de oesters. Die willen we natuurlijk wel proeven. We maken een afspraak om ’s avonds uit eten te gaan bij Wheelers. Allicht de oesters besteld en nog meer vis als hoofdgerecht. Lekkere wijn erbij, heerlijk.

4 Nov. Uitslapen en rustig aan opstarten van de dag, daarna stukje gereden naar een wandeling (The Pinnacles) in Ben Boyd NP, vervolgens naar Eden voor nieuwe slippers voor Rob, een lookout en speeltuin. Beetje hangen in het gras. In de namiddag gaat Rob een rondje golfen en gaan Simone en ik op zoek naar een leuke speeltuin en/of strand.

5 Nov. In de baai van Merimbula worden de oesters gekweekt en daar is een boardwalk-wandeling uitgezet. Eenmaal bezig blijkt het super suf, het waait best hard en Simone heeft ook niet veel zin in lopen. Vlakbij het begin is een gezin aan het vissen, dat is natuurlijk wel interessant. Helemaal als ze ook eens mag proberen en meteen wat vangt! Ze blijken de kinderhengels iets verderop te hebben gekocht. Dus dat gaan we ook doen. Daarna staat een bezoekje aan de boerderij op het programma. Simone heeft er nog niet veel zin in, maar weet nog niet dat ze zo waarschijnlijk weer pony/paard kan rijden (iets met blij maken en dooie mussen enzo). De boerderij is verder niet heel spannend, wat dieren in een schuur (geiten, ezels, kippen en konijnen), maar met een ticket op zak doen we een dubbel/extra groot rondje. De 16-jarige slungel die Milly de pony moet vasthouden, doet dit zaterdagbaantje overduidelijk niet met overgave en plezier…pff. Simone merkt er niks van, die zit tenslotte weer op een paard!!! Na deze enerverende ronde gaan we naar de brouwerij ter plaatse, waar Rob een aantal biertjes proeft. Op de terugweg naar het huisje halen we 2 dozijn oesters en zetten de bubbels in de vriezer. Een zeer smakelijk voorafje!

6 Nov. Alle spullen worden weer in de auto geladen, bij de viswinkel wat aas gehaald (garnalen) en de nieuwe hengel uitgetest (Simone legt het uit ; filmpje). De vissen zijn best behendig in het omzeilen van het haakje en de garnalen oppeuzelen. Gelukkig houdt Rob vol, voeren we in de tussentijd een krab een halve garnaal en is het mooi weer. Na een tijdje houden we het voor gezien. Kijken nog even bij een ander gezin iets verderop en knopen een gesprekje aan (krijgen nog kunstaas mee voor onze volgende stop). Eten aan de andere kant van de baai onze lunch en gaan dan op weg naar onze volgende bestemming: Mallacoota.

[PiwigoPress id=6055 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

Op weg dus naar de volgende bestemming aan de kust: Vincentia, niet al te ver rijden vanaf Kiama. Voordat we bij het nieuwe huis aankomen, slaan we nog wat boodschappen in (vlees /salade voor een bbq, soep) voor makkelijk avondeten (gezien de beperkte mogelijkheden in het huis) en broodje als lunch.
Mark, de nieuwe gastheer, heet ons welkom en wil het huis (begane grond) laten zien, maar zodra we in de achtertuin staan, staat Simone al te trappelen voor iets anders… Er is een paars met wit speelhuis op palen en trapje (ooit gebouwd voor de kleindochters)! Nou ook Simone mag erin en wij krijgen alsnog de rondleiding van dit prachtige onderkomen. Hierna laat Mark nog even het uitzicht op Jervis Bay zien vanuit zijn keuken (1e verdieping), prachtig!
Omdat het nog zo’n mooi weer is, pakken we de spullen uit en gaan naar hierna naar het dichtstbijzijnde strand: Plantation point. Simone kunnen we nog net op tijd wat kleren uittrekken, voordat alles nat is(filmpje). We drinken een biertje op het picknick-kleed en gaan daarna terug voor de bbq. We hebben een dikke steak gekocht en die moet natuurlijk tot in de perfectie worden bereid, dus Rob heeft een thermometer gekocht, alle Youtube filmpjes over bbq’s en steaks bekeken en de nodige stress. Eerst de worstjes voor Simone, wat groene asperges en daarna zijn de steaks aan de beurt. En ze zijn perfect! Een heerlijke Hunter Valley wijn erbij maakt het feestmaal compleet.

De volgende dag hebben we fietsen gehuurd (met een karretje voor Simone) en worden voor de deur afgeleverd. Wel beetje klein formaat (voor ons beide), maar met de kaart op zak, proviand achterin de kar en de strandspullen in de rugzak, gaan we op weg. Diverse strandjes achter elkaar te zien: Blenheim beach, daarna weer terug richting het plaatsje Huskisson. Tussenstop met lunch op het strand. Daarna naar het hotel in Huskisson om daar iets mee te krijgen van de Melbourne Cup, HET evenement van het jaar, als je de Australiers mag geloven. Waar mensen voor thuis blijven/vrij krijgen, zich uitleven met gokken, al weken van tevoren mee bezig zijn en kilometers voor gaan rijden.
Dat wilden wij ook wel mee maken of in ieder geval iets van de sfeer proeven. In het hotel liep iedereen druk heen en weer met gok-briefjes en hingen een aantal televisie schermen. Iedereen zat door het begeleidende commentaar heen te tetteren, dus we moesten het alleen met de beelden doen ;-). En om 15.00u was het dan eindelijk zover: het startsein van de paardenrenwedstrijd van 3 minuten… Nr 17 was de gelukkige winnaar; jockey de eeuwige roem en paardeneigenaar een dikke zak met geld rijker (6 mln$). Sfeer was niet zo uitbundig als gehoopt en Simone had geen zitvlees meer, dus zijn we maar weer op de fiets gestapt.

Na een prima nacht gingen we op woensdag naar het witste zandstrand van Australie: Hyam Beach (werd gezegd, maar het leek me vrij onwaarschijnlijk om de Whitsundays te overtreffen) en daarna door naar het Booderee NP. Eerst een koffie gedronken met super lekkere vijgen-walnoot-merengue-taart erbij, toen naar het strand. Prachtig, echt waar, het water helder blauw en het zand bijna wit. Maar we bleven hier niet, door naar een stukje grondgebied van de Aboriginals. Wat een mooi en afwisselend NP is dit. Prachtige zandstranden, bossen, een groot meer met botanische tuin erbij (niet geweest), uitkijk op zee met kliffen en een ruine van een vuurtoren. Teveel te zien in te weinig tijd. De dag afgesloten met nog een bbq, waar we verrast werden door Jo (gastvrouw) die een kadootje voor Simone kwam brengen: leesboekje en possumknuffel. Rob was uitgenodigd door Mark om mee te gaan vissen. Wat uiteindelijk resulteerde in natte broek en 1 vis, een geslaagde avond dus.

 

[PiwigoPress id=6034 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

29 okt. De weg van Sydney naar Kiama nam meer tijd in beslag dan gedacht. In Sydney nog erg druk met verkeer, daarna veel ‘roadwork’ en andere opstoppingen. Een tussenstop rond lunchtijd in Wollongong aan het strand. Tripadvisor geraadpleegd en North Beach Pavilion kwam eruit als goede optie. Nou dat bleek binnen ook wel….helemaal vol met mensen en of we gereserveerd hadden?! Euh nee, maar ze hadden nog een tafel buiten op het terras en hebben we een overheerlijke pizza gegeten. Als toetje een ijscoupe (vanille, chocolade, passievrucht) gedeeld. Daarna op zoek naar een speeltuin voor Simone, die was snel genoeg gevonden. Daarna verder door naar ons nieuwe onderkomen voor 2 nachten, het onderste deel van het woonhuis van Neil en Wendy. In de namiddag helaas regen en dus zijn we niet meer naar buiten gegaan.

30 okt. Wandelen op een deel van de Coastal Walk. Allereerst naar ‘The little blowhole’, een spuitgat in de rotsen. Simone vond het prachtig! Gillen dat ze nat werd nadat er weer een golf omhoog werd gestuwd. Hierna via speelgelegenheid bij caravan park, doorgelopen naar de grote ‘Blowhole’. Met name teleurstellend aangezien er geen water uit kwam. Via de rock pool (zonde dat het geen zwemweer en -temperatuur was, echt gaaf!) en haven de wandeling voorgezet naar de lunch lokatie: The hungry monkey. Wat een leuke toko, aardige bediening, super lekker eten (hamburger, zoete aardappelchips, kip salade met gegrilde groenten) en drinken (bier, appelsap, cider). De terugweg naar ons huisje ging via het grote park (speelgelegenheid voor kinderen), een ‘short black & piccolo’ en een ijsje. (filmpje van de blowhole en ruig weer aan de kust)

31 okt. Na alle spullen weer te hebben ingepakt, een tussenstop bij de kapper (Rob), weer naar het park geweest. Koffie, zon en een schommel, meer had deze ochtend niet nodig. Vervolgens in de auto naar Jervis bay, via Saddleback Mountain lookout met een prachtig uitzicht over de baaien bij Kiama.

[PiwigoPress id=6025 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

 

In de namiddag kwamen we aan in/om Sydney. Druk op de weg, iedereen op weg naar huis. Ons verblijf is niet in hartje centrum, maar in een van de vele buitenwijken, North Balgowlah (vlakbij Manly). De bovenetage van het huis van Liz en Rod (en hun 2 zoontjes van 3 en 6 jr). Super ruim met aan 2 kanten de mogelijkheid om buiten te zitten. Ideaal. Na alle spullen uit de auto te hebben geladen en koelkast weer te hebben gevuld, pizza gehaald als avondeten.

Op woensdag gaan we met de bus (met overstap) naar de haven van Manly, om vanaf daar met de boot/pont naar ‘Sydney Harbour’ te varen. Vanaf het water een mooi overzicht van de skyline van de stad, ‘Harbour Bridge’ en ‘Sydney Opera House’. Weer een vinkje op de checklist gezet! Vanaf de aanlegplaats gaan we het operagebouw dichterbij bekijken. Rob is behoorlijk onder de indruk, bij mij valt het eerlijk gezegd wat tegen na in Valencia het operagebouw te hebben gezien. Haha. Net zoals daar is het hele gebouw aan de buitenkant voorzien van mozaïek en bijzonder van vorm. Helaas geen rondleiding voor ons hier, met Simone erbij is dat wel wat lastig. Vervolgens gaan de naar ‘The Rocks’, stadsgedeelte met de oudste straatjes van Sydney. Heel mooi. Lekkere lunch op terras buiten en ook nog bij klein museum (Rocks discovery center) binnen geweest. Daarna lopen we nog wat in het wijkje, maar gezien de tijd (14h) en de belofte om naar het strand te gaan, gaan we terug richting de haven. Daar hebben we net de ferry gemist en dus besluiten we met de trein en de bus terug te gaan. Dan blijkt dat de bushalte van de bus naar Balgowlah verplaatst is naar een andere straat en hebben we net de aansluiting gemist, nog half uur wachten. Al met al komen we pas laat aan bij ons huis en vindt Simone het leuker om met de jongens in de tuin te spelen dan naar het strand te gaan.

Op donderdag opnieuw naar het stadscentrum, om half 11 sluiten we aan bij een wandeltocht met gids. We beginnen in Hyde park en na 2,5 uur info over het ontstaan en de geschiedenis van Sydney, eindigen we bij het Opera House en uitzicht op de ‘Harbour Bridge’. Simone zit in de draagzak, maar laatste deel door ‘The Rocks’ wil ze zelf lopen. Blij dat we deze tour hebben gedaan, zoveel info gekregen, super leuk! Na de lunch gaan we de brug op, om de enorme stalen constructie van dichtbij te bekijken. Van daaruit wandelen we naar Darling Harbour waar een grote speeltuin en verschillende musea zijn. Op de terugweg nog een drankje gedaan en daarna weer op de bus.

Vrijdag is er voor de hele dag regen/miezer voorspeld. We besluiten om naar Taronga Zoo te gaan. Deze dierentuin viert dit jaar zijn 100-jarig bestaan. Een mooie dierentuin met diverse wandelpaden/routes en op diverse locaties uitzicht over Sydney. Australische dieren, nachtdieren, Afrikaanse dieren, reptielen en niet te vergeten de platypus  (die wordt hier in gevangenschap gefokt)!! Er zijn de hele dag allerlei praatjes van medewerkers over de verschillende dieren, bij die van de Tazmanian devil blijven we hangen. Ook een zeeleeuwen show en een vogelshow wonen we bij, erg leuk! Als allerlaatst gaan we die dag met de kabelbaan naar beneden en weer naar boven over de dierentuin heen. En nog een rondje 🙂

Zaterdag is het alweer tijd om de spullen in te pakken en op weg te gaan naar de volgende bestemming: Kiama. Simone is wel een beetje verdrietig dat ze nu al het speelgoed en de jongens moet achterlaten, ze vond het wel erg gezellig.

[PiwigoPress id=5998 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

 

 

Op weg dus naar de Blue Mountains. Het regent, gelukkig staat er een autorit op de planning. Van David krijgen we de tip om via Putty road te rijden. Deze weg vermijdt de verkeersdrukte en gaat door bosrijk gebied. Erg mooi. Onderweg een koffiestop gemaakt en zien een foldertje van paardrijden. Aangekomen bij Putty road nr 7634 (of zoiets), staan we voor gesloten hek. Blijkt dat je moet bellen voor een afspraak. Maar daar ‘in the middle of nowhere’ natuurlijk geen bereik. Iets verderop proberen we aantal keer te bellen, maar krijgen antwoordapparaat. Voortaan Simone nog maar niks vertellen over paarden en rondjes rijden, tot het daadwerkelijk zover is… Via de ‘Bells Line of Road‘ komen we door het dorpje Bilpin. Daar gestopt voor een cider celler door, oftewel proeverij van diverse soorten cider en kopen natuurlijk 🙂 Simone kijkt nog even in de tuin erachter naar de schapen en alpaca’s.

In Medlow Bath is de temperatuur inmiddels gezakt tot zo’n 8 graden ofzo. Eerst maar alle heaters in het vakantiehuis aanzetten om een beetje op te warmen. Na het avondeten gaat Rob nog met Simone naar het speeltuintje in de buurt. We maken een planning voor de komende dagen. Zondag: wandeltocht bij Blackheath: van Pulpit Rock naar Govetts Leap (en terug). Maandag: Jenolan Caves. Dinsdag: wandelen bij Scenic World.

Zondagochtend is Simone alweer vroeg wakker. Wij dus ook. Na het ontbijt en een stop bij de bakker, gaan we naar Pulpit Rock. De Airbnb host heeft meerdere kaarten/beschrijvingen en boekjes over dezelfde wandeling, dus dat is erg praktisch. We starten met een overweldigend en prachtig uitzicht over de rotspartijen. Daarna begint de tocht langs de klif naar verschillende uitkijkpunten en watervallen. Mooi pad, best lastig voor Simone (vanwege lage begroeiing), treuzelt vaak en heeft veel aansporing/afleiding nodig; maar ze doet het uiteindelijk hartstikke goed. Na zo’n 2,5 uur wandelen, vindt ze het welletjes. We eten nog maar een extra boterham, hijsen haar in de draagzak en lopen terug naar het beginpunt van de wandelroute. Na ruim een uur zijn we weer terug. Dan nog naar een uitkijkpunt ietsje verderop (Evans Lookout) en vervolgens terug naar het huisje.

Maandag ook weer vroeg op en op tijd naar de Jenolan Caves (ongeveer uur rijden). Deze beroemde druipsteengrotten gaan we van binnen bekijken. Na een gezellig kletspraatje met de man achter de kassa en 1 gratis kaartje gekregen te hebben, keken we wat rond. Om half 11 begon de Diamond tour in de Imperial cave & Diamond branch. Het begin was mooi, maar hoe verder we kwamen hoe interessanter het werd. Veel verschillende vormen, kleuren en schittering op de kristallen. Mooi en zeker de moeite waard. Na 1,5u was de tour voorbij en gingen we buiten in het zonnetje nabij Blue Lake onze boterham eten. De wandeling rondom was helaas afgesloten, maar we hebben toch nog een stukje langs rivier/stroompje gelopen. En heel hard gezocht/uitgekeken naar de Platypus die in het meertje zou moeten zitten. Helaas alleen luchtbellen, geen vogelbekdier gezien… Jammer. In de middag weer terug bij het huisje en nog even van de namiddagzon genoten in de tuin. ’s Avonds wel weer de heaters aan in keuken en woonkamer.

Op dinsdag spullen inpakken in de auto en op naar Scenic World. Een enorm toeristisch gebeuren met kabelbanen en treintje, maar de plek om de ‘Three Sisters’ te kunnen zien. Echter gaan we niet in de kabelbanen, maar zelf lopen langs de klif (prima, simpel wandelpad. In Simone d’r tempo: 1,5 uur lopen, met omkleed-tussenstop erbij. Bij de waterval moest natuurlijk geklommen worden op de rotsen/keien, dat je daar niet op kan dansen, bleek na uitglijden en natte billen… :-). Meerdere uitkijkpunten naar de valleien en de beroemde rotspartij, maar het echte ‘wow’ effect, hadden we allebei eigenlijk al 2 dagen ervoor al ervaren. Maar ze zijn prachtig en hoe dichterbij je komt, des te indrukwekkender. Vervolgens kun je met de Giant Stairway naar beneden. Dus Simone in de draagzak en daarna de stenen en metalen traptreden af… 998 wel te verstaan. Dat was wel ff pittig, maar na zo’n 20 minuten staan we aan de basis en begint rest van wandeling (50-60 minuten) naar trein van Scenic World, waarmee we weer uit het dal gaan.

Niet zo’n maar een trein, maar een kopie van de kolenmijn trein van vroeger. Hellingsgraad 52 graden!!! Dat is best steil, haha. Terug boven, gaan we naar de auto en stoppen bij het dichtstbijzijnde speeltuintje voor Simone. Daarna rijden we naar Sydney.

[PiwigoPress id=5993 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]