Homepage van Rob Lensen

by

Powell River – Squamish

Vanwege de vaartijden van de ferry moesten we redelijk op tijd weg. Gelukkig ruim op tijd voor de overtocht van Saltery Bay naar Earls Cove (50 min varen). Daarna rijden via Sunshine Coast Hwy naar de volgende ferry. Onderweg gestopt in Sechelt. Op zoek naar een bakker, maar in plaats daarvan kwamen langs de ‘boulevard’ een speeltuintje tegen en konden we op de pier even kijken bij iemand die stond te vissen. Ook in gesprek gekomen met een andere Nederlandse familie die op reis waren (en zich lieten ontvallen dat ze al een boete hadden gehad, vanwege het maken van een kampvuur… Soms schaam ik me gewoon voor andere Hollanders).

Daarna door naar Langdale voor de 2e ferry van vandaag naar Horshoe Bay. De uitzichten zijn hier al anders dan hiervoor, leuk om te zien hoe snel het landschap verandert na een paar uur reizen. In Squamish zullen we 3 nachten verblijven. Onze Airbnb zit een beetje buiten het stadje, maar is heel relaxed. Allerlei speelgoed in de tuin om mee te spelen (en een vriendinnetje van bijna 6 jaar om mee te spelen) en voor ons een stoel op de veranda in de schaduw. Het is een beetje een basic indeling in het huisje, maar alles wat we nodig hebben is aanwezig, inclusief wasmachine!

De volgende ochtend starten we op ons gemak de dag en gaan we voor een wandeling in de buurt. Four Lakes Trail, totaal zo’n 7,5km door bos en rondom meertjes met af en toe uitzicht op de enorme bergketens in deze omgeving. Simone d’r humeur klaart aanzienlijk op na de lunch en als gids loodst ze ons naar het eindpunt. In de namiddag zitten we een beetje buiten en maakt Simone tekeningen met Rob (d’r nieuwe vriendin is niet thuis). 

De dag erna gaan we op tijd weg. Bestemming: Sea to Sky Gondola. Vanaf de ski-lift prachtig uitzicht op de bergen. Er zijn boven diverse wandelingen uitgezet, een loopbrug, speeltuin voor kinderen, restaurant etc. Allereerst gaan we een kinderroute doen (Alpine Alley kids’ trail). Met een kaartje moeten we allerlei dieren zien te vinden op dit pad en aankruisen. Grappige stapjes, touwen om te klimmen en andere alternatieve routes gemaakt voor kinderen, super leuk. Aan het einde van dit pad komen we op de Panorama Trail uit. Hierna eten we onze boterhammen en kan Simone spelen. Eigenlijk hebben Rob en Simone niet zo’n zin meer om te wandelen, maar ik vind het jammer om zo weinig gezien te hebben. Dus besluiten we nog een korte route te doen (high line trail), een klim en klauterpad, dat vindt Simone wel leuk en ze doet nu toch enthousiast mee. Als we terugzijn op het brede pad wat weer terugleidt tot de gondel struikelt ze, met een flinke smak, en haar beide knieën liggen open. 

Na al die inspanning hadden we wel wat lekkers verdiend. Simone wilde graag een chocolade ijsje, Rob nam een hotdog met veel mosterd en ik probeerde poutine uit: een typisch Canadees gerecht: frietjes met jus en kaas erover. Best lekker.

We gaan weer naar beneden met de gondel en genieten nog even van het uitzicht en de met sneeuw bedekte bergtoppen in de verte. Via de service balie (souvenir voor de kinderroute en 2 pleisters) gaan we naar de auto en naar een bierbrouwerij. Op een soort van industrieterrein gevestigd gaan we aan het bier, cider en watermeloen-limoensap. Gelukkig dit keer voorbereid met leesvoer en iets om te kleuren voor Simone. Op het tafeltje naast ons worden heerlijk uitziende pizza’s geserveerd en we hoeven dan ook niet lang na te denken over wat wij gaan eten die avond! Daarna huiswaarts en na uitgebreid badderen lekker slapen.

klik op de foto voor meer foto’s:

[PiwigoPress id=6325 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

by

Kajak tocht: Desolation sounds fabulous tour

Met de ferry dus weer naar het vaste land, weer 1,5 uur varen. Omroep bericht van de kapitein: walvissen inzicht! En ja hoor rechts ver voor de boot uit kwamen er twee om de beurt boven en sloegen met hun vinnen op het water. Mooi!

Na aankomst nog een stuk rijden naar het startpunt van onze tocht, ten noorden van Powell River. Daar moesten we nog wachten tot onze gids er was. We bleken maar met twee dubbele kajaks te gaan: Rob met Simone in de ene en ik met Corrie (de gids) in de andere. Relaxed! Onze kleding en andere spullen moesten in de zogenaamde dry bags worden gestopt en samen met de rest van de uitrusting (eten, kookspullen, slaapzakken etc.) in de kajaks gepropt. Eenmaal alles ingepakt, kregen we nog de laatste instructies en gingen we op weg. 

Peddelen met de zon in de rug en wind in het gezicht. Vanaf het water mooi uitzicht en heerlijk rustig. De eerste kwallen zagen we al snel. Simone was al gauw klaar met de zware peddel en wilde wel verder met de mooie houten stok die zij en Rob hadden opgevist uit het water. Na een snack en een plaspauze gingen we weer verder. Gedurende de tocht zijn we meermalen begroet door de zeehonden in het water. Een glimmende halve voetbal die boven het wateroppervlak uitsteekt en soms als we dichtbij genoeg waren, hoorden uitademen. Prachtig om te zien! Voor Simone was het allemaal wel erg rustgevend, die lag prinsheerlijk voorop te slapen en Rob maar peddelen…

Voor de lunch gingen we aanmeren en moesten we Simone wakker maken. In het ondiepe water zagen we een enorme rode krab en een bijzonderheid: moon snail. Corrie was helemaal enthousiast: dit zie je nog minder dan orka’s…. doe mij die laatste dan maar… (Corrie: kans op zien van orka’s: 3 van de 90 tours die ze afgelopen seizoen had gedaan).

Na de lunch kwamen we langs twee eilandjes waar wel 20 zeehonden aan het zonnebaden waren! Verder weinig wild life gezien. Wellicht vanwege de temperatuur (rond 30 graden), dat er weinig vogels waren. Op de kant ook niets gezien. Wel onder water: genoeg zeesterren (oranje en paarse), zeekomkommers, zee egels en heleboel kwallen en zee anemonen. 

Na verloop van tijd zagen we in de verte een gele tent op een heuvel staan. Onze tent voor de nacht! Hare point. Na het aanmeren moesten de boten weer leeg worden gehaald en verder en hoog op de kant worden gesjouwd: vanwege hoog water in de avond/ nacht. Daarna alle spullen naar het kook platform en persoonlijke spullen naar de tenten. Simone was helemaal in haar nopjes: klimmen en klauteren op de rotsen en kamperen in een tent!!! Er stond weinig wind en al snel waren we allen bezweet. Beneden onze tent kon je het water in. Rob en Simone wilden wel zwemmen en snorkelen, maar de pret was al heel snel voorbij. Ijskoud water, zelfs alleen tot onze enkels was al behoorlijk fris. Rob bikkelde door en heeft even in het water gelegen. Daarna hebben we ons aangekleed en tent klaargemaakt voor de nacht. Corrie was inmiddels begonnen met eten koken: pasta met rode saus. En als toetje een stroopwafel.

Na de afwas ging Simone naar bed en hebben we nog even van de mooie avond met uitzicht over het water genoten. Na een redelijk goede nacht werden we rond 7 uur wakker. Aankleden, tent afbreken en alle spullen weer naar beneden sjouwen. Corrie was bezig met Simone voor het ontbijt. Dus toen we aankwamen was de tafel gedekt, koffie gezet en de pannenkoeken met rozijnen bijna klaar. Heerlijk. Jammer dat we gestoord werden door een groepje irritante wespen. Na de afwas werden alle spullen weer in de kajaks gestopt en gingen we weer op weg. Nu zon in het gezicht, het prettige briesje van de dag ervoor was helaas verdwenen. Opnieuw al peddelend op zoek naar zeesterren, zeehonden en andere dieren. Na de uitgebreide lunch (boterhammen, chips, stroopwafels, kaas, worst, blauwe bessen) ging Rob snorkelen en Simone heel even een poging gedaan. Toch te koud. Schelpen zoeken en zeester bekijken, was interessanter. Daarna terug naar het beginpunt gepeddeld. Helaas minder zeehonden gezien dan de dag ervoor. Als laatste stond ons nog een minder leuk klusje te wachten: kajaks uitladen en de helling opsjouwen naar de opslag. Gelukkig vond Simone het heel leuk om daarna Corrie te helpen met alles spoelen en de boten afspuiten, zodat wij onze spullen naar de auto konden brengen.

We spraken met Corrie af om nog een biertje te doen bij de lokale brouwerij later op de middag. Wij gingen eerst het zweet en zout van ons lijf spoelen bij de volgende Airbnb. Super mooi en groot appartement. Dit keer de bovenverdieping. Heel warm, dat wel. Grote slaapkamer met lekker comfortabel en groot bed. Wat waardeer je dan ineens een warme douche weer na zo’n kajak-kampeer avontuur! Opgefrist en wel terug richting Powell River’s plaatselijke brouwerij. Daar lekker bier geproefd en cider gedronken. Daarna nog snel een hapje gegeten bij een Latijns Amerikaans restaurant, getankt, en nog een boodschap gedaan, zodat we de volgende ochtend op tijd bij de ferry konden staan. 

Eenmaal terug bij het huisje was Simone al snel vertrokken en Rob ook op de bank…

Foto’s met iPhone (de mooie foto’s staan op de sd-kaart) dus komen na de vakantie
[PiwigoPress id=6316 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]
http://rob.lensen.nu/piwigo/index.php?/category/214

by

Vancouver / Vancouver Island

Na een luxe vlucht met de KLM best uitgerust aangekomen op de luchthaven van Vancouver. Business class vliegen is echt een leuk! Enige nadeel was dat we niet bij elkaar zaten. Champagne om mee te beginnen, kaas of luxe nootjes in een delftsblauw porseleinen bakje als snack tussendoor. Hoofdmaaltijd samengesteld door Jonnie Boer: gerookte zalm met wasabiroom op een Thaise salade vooraf, runderstoof in een romige tomaten-champignonsaus met aardappelpuree, tuinbonen, geroosterde paprika, kerstomaatjes en zilveruitjes. Toe, keuze uit kaas, ijs, vers fruit of mango-passievruchtenmousse met frambozencoulis. Mjammie! Oh en koffie met likeur en chocolade erna. 

De douane (via doe het zelf check in palen) en bagage ophalen gingen als een trein, daarna onze huurauto (Ford Escape) ophalen en met een uurtje waren we onderweg naar onze eerste Airbnb. Die lag op een half uur rijden ten zuiden van Vancouver vliegveld/stad. Na de koffers naar binnen te hebben gezet en Simone even in de tuin had gespeeld op zoek gegaan naar een supermarkt voor de eerste inkopen voor simpel avondeten en ontbijt. Goed geslapen, Simone ook. De volgende ochtend waren we al om 8 uur op weg naar de ferry van Tsawassen naar Swartz Bay (Victoria). Om 9.15u vertrok deze enorme veerboot naar Vancouver Island. Daar nog uurtje rijden naar Menno en gezin. Een warm onthaal stond ons te wachten, koffie met muffins en een kleine lunch. Simone had al snel twee goede speelmaatjes gevonden en er werd druk gespeeld met danslinten, schommels en water. Daarna zijn we naar een kinderboerderij geweest in Victoria en Beacon Hill park. Hierna nog een ijs(je) gegeten. (Klein kennen ze hier in Canada niet echt). Daarna op weg naar een haven waar we zeehonden konden voeren, echter daar aangekomen bleek dat dit inmiddels verboden is en waren er geen zeehonden te bekennen. Terug naar huis en daar werden we meegenomen naar een kleine foodtruck-marktje aan het einde van hun straat. Elke woensdagavond is daar in de zomer zo’n avond met muziek, mensen met kraampjes en wat te snacken. Heerlijk zomeravondweer. Op tijd terug en Simone in bed gestopt. Wij volgden niet al teveel later.

De volgende ochtend ontbijt na geslapen te hebben tot 8 uur! Na het ontbijt gingen we naar het stadscentrum van Victoria, sightseeing van diverse straten, haven met boten voor whale-watching, parkje met totempalen, etc. Lunch in een familie-restaurant en daarna nog richting parlementsgebouw. Simone is inmiddels niet meer weg te slaan van haar grote vriendin Marijke! Daarna een stop gemaakt met auto bij de supermarkt en meteen doorgereden naar het strand. Wat picknicken, kletsen en de meisjes gingen al snel op zoek naar schelpen en krabbetjes en visjes om te vangen. Op de terugweg naar huis via een mooi uitzichtpunt over de stad. Thuis met Menno en Leslie nog tijdje buiten gezeten op het balkon/terras aan achterkant. 

Volgende ochtend alle spullen weer inpakken en na het ontbijt gingen we weer op stap (ondanks het gesputter van Menno dat we toch echt nog even koffie konden drinken!). De tekeningen van Simone voor Marijke en Natalie werden enthousiast ontvangen. Afscheid nemen was met name voor haar een beetje verdrietig. 

Volgende bestemming: Courtenay. Via de ‘snelweg’ naar Cowichan Bay. Daar lekker brood gekocht en bezoekje gebracht aan Maritime Centre. Even verderop ligt het Estuary Nature Centre, maar we stonden voor gesloten deur. Tot er net een medewerker kwam aanlopen en vroeg of we naar binnen wilden om te kijken. Super aardig, daar zeiden we geen nee tegen. Simone kon met haar handen in het aquarium (touch tank), heel grappig.

Daarna door naar onze eindbestemming. Ons Airbnb verblijf was prachtig! Mooi, nieuw, smaakvol ingericht, echt zonde dat we hier maar 1 kort nachtje zouden blijven. Besloten om uit eten te gaan bij Indiaas restaurant. Heerlijk. Daarna snel Simone in het grote bed en alles klaargezet voor de volgende ochtend en kayak tocht. Om 4.45u ging de wekker en om 5.15 zaten we in de auto naar de volgende ferry: Comox-Powell River. 

Foto’s volgen later, 
[PiwigoPress id=6320 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]
 

by

Grampians 21-24 nov

21 Nov. We pakken onze spullen uit, ondanks de zon en de warmte (zo’n 30 graden) blijven we liever binnen, want net zoals op sommige stukken langs de Great Ocean road, stikt het van de irritante vliegen om je heen.   

Later op de middag maken we kennis met de eigenaresse Deb(orah), leuk en sympathiek mens dat ons wat tips geeft voor de volgende dag om te doen. We maken eten klaar en Simone gaat in ‘bad’ (diepe douche-kuip).

22 Nov. De weersvoorspelling is juist geweest, zo’n ruim 10 graden lager dan gister en grauw grijzig… We doen het er maar mee. We besluiten om eerst naar de toerist info te gaan voor een overzicht/kaart van alle wandelingen. Vanaf daar vertrekken we naar de parkeerplaats voor de McKenzie falls. Diverse wandelingen daar: naar de lookout, met een bovenaanzicht. En een fotograaf in de dop (Simone die erop staat om ons op de foto te zetten en wat nog goed lukt ook!!). Daarna langs de waterval naar beneden, mooi uitzicht en best wel veel water (in tegenstelling tot wat we eerder op onze reis hebben gezien). Onderaan eten we onze boterham op en daarna gaan we weer naar boven. Simone wil nu wel lopen en gaat de grote traptreden helemaal zelf omhoog! Daarna rijden we via een grindweg naar de Boroka lookout. Het weer is trouwens al behoorlijk opgeknapt, we hebben weer geluk.

Daarna weer in de auto en rijden we naar Reed Lookout en The Balconies, waar we prachtig uitzicht hebben over de vallei met Lake Bellfield (water reservoir met dam) aan de ene kant het dorp Halls Gap. Hierna rijden we terug naar het dal om daar een ijsje te eten en de speeltuin op te zoeken voor Simone. ’s Avonds na het eten gaat de open haard aan, lekker fikkie stoken!

23 Nov. Na het ontbijt en het voeren van de kippen gaan we weer op weg naar Halls Gap. Dit keer hebben we echt regen en donkergrijze wolken, maar in de verte zien we ook stukken blauw. We gokken erop dat het goede weer onze kant op komt en hoe verder we naar boven rijden hoe beter het weer wordt. We treffen het weer. We gaan naar de Pinnacles vandaag (via Sundial parkeerplaats), het blijkt een totaal andere omgeving en wandeling te zijn dan we tot dusver in Australie hebben gezien. In begin allerlei soorten struiken in bloei, daarna veel rotsen/stenen/keien waar we overheen en langs moeten, met pijltjes die de richting aangeven. Mooi! Eenmaal boven, staat er veel wind, maar een prachtig uitzicht! We proberen een plek uit de wind te zoeken om de boterhammen op te eten, en na nog een rondje foto’s gaan we weer naar beneden. Ook nu staat Simone erop om zelf te lopen en dat houdt in dat ze moet springen en klauteren, maar dat vindt ze maar al te leuk om te doen. Rob helpt een handje waar nodig. Ook doen we op laatste deel verstoppertje, daarmee gaat de afdaling een stuk sneller 🙂 Terug bij de auto worden de snoepjes weer verdeeld en gaan we op weg naar de Silverband falls. Met name hier kun je zien met wat voor enorm natuurgeweld de Grampians de afgelopen jaren te maken hebben gekregen: brand, hevige regenval met verschuivingen, de ravage is nog steeds zichtbaar. We zijn klaar met lopen vandaag, we rijden via  het Brambuk Cultural Centre terug naar het dorp. Drinken nog wat op het terras en gaan dan weer naar onze cottage. Ook nu gaat het vuur weer aan en later op de avond komt Jim even kletsen en vertellen over zijn werk in de schapen-handel (merino wol).

24 Nov. Alweer de laatste ochtend in Pomonal. We ruimen alles op, stoppen alles weer in de tassen en pakken de auto in. We nemen afscheid van Deb en gaan rijden naar onze allerlaatste bestemming in Australie: Daylesford.

(klik voor dia show foto’s)

[PiwigoPress id=6257 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]

by

Great Ocean Road (deel 2) 18-20 Nov

18 Nov. Na een heerlijke lange nacht (de dames), maken we na het ontbijt kennis met de gastheer en vrouw. Ze hebben naast het huis voor Airbnb ook een aantal weides met stier kalveren voor de handel. Ze worden een paar keer per dag gevoed. Simone wil graag nog even kijken.  Daarna rijden we weer verder op de B100 (Great Ocean Road). Allereerst nog langs de kust kijken naar de prachtige kliffen in het ochtendlicht, waaronder London Bridge, Grotto, Bay of Islands, allemaal even mooi.

We rijden door tot Warrnambool, daar gaan we lunchen bij Logans (heerlijk!) en vanaf daar door naar Tower Hill Reserve. Een krater overgebleven na vulkanische uitbarsting, waar nu aantal wandelingen te doen zijn. Er lopen tevens wat emoes rond, we zien een koala in de boom en aan het einde van de blauwe route treffen we een slang aan naast het paadje in het gras.

In Port Fairy halen we een ijsje en rijden daarna door naar Portland. Best saaie rechte weg, veel landbouwgebied, niet veel bijzonders. In Portland worden we welkom geheten door Kaye. Ze laat ons het huis zien voor de komende 2 nachten. De begane grond prachtig verbouwd tot gastenverblijf, met alles erop en eraan. ’s Avonds natuurlijk het bubbelbad even uitproberen. Simone vindt het prachtig en met tegenzin komt ze eruit. Ze slaapt de komende nachten in een hoogslaper, reuze interessant.

19 Nov. Na een rustige start in de ochtend gaan we op weg naar Cape Nelson Lighthouse. Mooi uitzicht, hoewel het nog wel bewolkt is en behoorlijk hard waait. Helaas gaat het cafe/koffietentje pas om 10u open, sta je dan om half 10… Door naar een lookout even verderop en daarna rijden we door naar het plaatsje Cape Bridgewater. Aan de zee is een strandtentje met al behoorlijk wat mensen op het terras. Zwemmers, surfers, mensen die met hun hond wandelen en wij. We rijden na de koffie door naar de Blowhole (maar helaas de wind in verkeerde richting) en Petrified Forest. We besluiten vandaag maar even een keer niet te wandelen en slaan de wandeling naar de klif met uitzicht op de zeehonden over.

Terug naar Portland, boodschappen voor de bbq die avond inslaan en de komende dagen, lunch bij het huis en daarna stappen we weer in de auto. Aardbeien gaan we plukken!! Een ontzettende bende daar op het terrein, maar dat staat het plukken en proeven niet in de weg. We zoeken de meest rode uit en trots als een pauw loopt Simone met haar bakje aardbeien terug naar de auto. Tegenover ons huis is een golfbaan en aangezien het plukken een half uur geduurd heeft (en er verder niks viel te beleven) is er nog tijd genoeg om een balletje te slaan. Rob gaat er naar toe, komt na 10 min weer terug. Alles dicht, geen verhuur van golfclubs, als je wilt spelen stop je het verschuldigde bedrag in een potje bij de eerste tee. Wat een afknapper, Rob gaat bij Kaye (onze gastvrouw) informeren of zij misschien clubs hebben staan. Helaas en zelfs na een telefoontje met de voorzitter van de golfclub kan er niet gegolfd worden op deze zondagmiddag. Dan maar even lezen en slapen en daarna met z’n 3tjes buiten eten bij de bbq. Eerst een worstje, daarna een dikke vette T-bone steak. Groene asperges, wat rauwkost en een broodje en onze avondmaaltijd is compleet.

20 Nov. Alles in het huisje wordt weer ingepakt, schone was opgevouwen en de dagrugzak klaargemaakt. We gaan naar de Grampians! Dat is toch nog zo’n 2,5 uur rijden, dus we hakken het weer op in stukken. Rond 12-13u houden we een stop in Hamilton bij een speeltuin, voor een boterham en even wat tijd om de beentjes te strekken. Daarna rijden we door naar Pomonal, naar de cottage op een sheepfarm. We denken bijna dat Google ons de verkeerde kant op gestuurd heeft, maar we komen precies aan bij het hek van nr 347. Een enorme ‘oprijlaan’ daarachter een huis, omgeven door gras, bomen en op de achtergrond het gebergte en met in onze rug het uitzicht op/bergen van de Grampians. Wat een plek!!

(klik voor dia show foto’s)

[PiwigoPress id=6238 url=’http://rob.lensen.nu/piwigo/’ size=’me’ desc=0 class=’img-shadow’ lnktype=’albumpicture’ opntype=’_blank’ order=’undefined’]